Mijn leven is drie uur lang gereduceerd tot het drukken op knoppen. Ware ik Ronald Kool, vaste toetsenist van Anouk en bandleider van het tv-programma Ik hou van Holland, had ik deze tijd kunnen besteden aan het componeren van een oorwurm. Maar ik heet geen Kool, laat staan Sop. Ik schrijf en druk en zwaai wat om me heen. Niemand om me even op te vangen (niemand bijzonder, niemand in het algemeen). Totdat Bob en Daan bij me komen zitten. Uit medelijden, vermoed ik, maar dat maakt hun gezelschap niet minder aangenaam.

Vanuit de achtergrond klinkt muziek. Mannen praten hard, harder, hardst. Alsof alcohol doof maakt. Ik denk dat twee vrouwen staan te dansen. Een vriend zegt dat zij nooit meer naar huis wil. Whitney Houston schreeuwt het uit. Ik kende het begrip ‘fear of missing out’ al langer, maar weet nu pas dat je er ook aan kunt lijden als je ergens gewoon bij bent. Of gewoon, wat is nog gewoon op superzaterdag. De geur van gebrande kip vecht met de zweetlucht van de ten langen leste aangewezen scorer van Dosti. Ik hak een knoop door. Net even anders dan Brandje heeft laten doen. Dit nooit meer. Vanzelfsprekend kom ik later op de avond, ergens in de nacht op het besluit terug.

Het is zaterdag. Om de een of andere reden noemt het cricketvoorzittertje vandaag Sjuper Sjaturday. Ik kan mij niet aan de indruk onttrekken dat marketingbureaus met hem aan de haal gaan. Tegelijkertijd zal ik hem dat nooit euvel duiden. Hij is een vatje vol goede bedoelingen, dobberend op een oceaan van mededogen.

Quick verdedigt in eigen huis een ongeslagen Twenty20-status, tegen Hermes DVS en Dosti. Karel en ik mogen scoren. Nee moeten. Bij Gods gratie bedient de scorer van Hermes DVS het Match Centre. Dosti heeft aanvankelijk geen scorer. Alleen twee mannen die de namen van de eerste vier bowlers doorgeven. Over tot de orde van de dag.

Hermes DVS

Henk wint de toss en kiest batten. Cameron (53 in 21 ballen, 6 x 4 en 4 x 6) laat oogstrelend batten zien. Beckham (29 in 24) en Lesley (25*) pikken de draad vanaf 60/3 op. Na een partnership van 41 helpen Lesley, Geert-Maarten (14 in 14) en Bob (22* in 15) Quick aan een verdedigbaar totaal: 158/6.

Doyle (52 in 44) en Braat (19 in 15) leiden bezoekers naar 97/3. Henk (4/27/4) breekt een belangrijk partnership. De wedstrijd glipt bezoekers uit handen. Beckham (2/15/4) is zuinig. Geert-Maarten (1/28/3.3) verlaat geblesseerd het veld, Ubaid vervangt hem. Hanen zijn onverstoorbaar en winnen knap, met 18 runs. Ook Imran (1/24/4) en Govert (1/23/2.3) namen wickets, Daan pakte 3 vangen, Lesley 2.

Dosti

Ubaid speelt voor Geert-Maarten. Dosti wint de toss en kiest fielden. Cameron etaleert vorm, opnieuw. Met Daan (15) heeft hij een opening van 77, met Beckham (36 in 23) een partnership van 81. Publiek, en daar is er best veel van, applaudisseert voor een ogenschijnlijk moeiteloze century. Uiteindelijk maakt Cameron er 108. In 67 ballen, met 11 vieren en 3 zessen. Quick eindigt op 182/5.

Er is geen moment dat Dosti de indruk wekt te kunnen winnen. Ongetwijfeld willen ze het wel. Maar de kwaliteit ontbreekt. En dat is een wellicht wat harde maar in elk geval eerlijke conclusie. Zodoende kan ik het kort houden. Imran (2/1/2) en Govert (0/17/4) bowlen zuinig, Beckham (1/16/2), Tim (3/26/4), Faas (1/34/3), Lesley (1/22/4) en Cameron (1/3/1) nemen wickets, Henk en Govert pakken 3 vangen. Ubaid toont dat hij ook kan keepen. Quick wint met 63 runs en blijft ongeslagen.

Komend weekend is het eerste vrij.

Vers van de pers is dat de wedstrijd tegen Rood en Wit op vrijdag 7 juli wordt ingehaald, op Nieuw Hanenburg. Niet ingehaald wordt de wedstrijd tegen Groen & Wit. Wellicht, laat ik het daar voor nu maar even op houden, krijgen we voor die wedstrijd twee punten. Op 8 juli speelt Quick I thuis tegen Kampong en Bloemendaal. Hoewel nog niks zeker is en dus alles mogelijk, is de kans dat we ons plaatsen voor de finaledag groot.