Het is maandag en ik schrijf dit verslag terwijl ik tussendoor de foto’s en het filmpje er nog even bij pak. Dan bedenk ik mij dat het ook heel anders had kunnen lopen. Zie bovenstaand appje wat ik afgelopen woensdag naar onze captain stuurde. Hieronder het verhaal van een kinderlijk blije veteraan.

Het is wederom een prachtige zaterdag, iedereen verbaasd zich toch wel over de warmte die weer van het kunstgras afstoomt. Ik had zoals gebruikelijk weer wat brakke takken verwacht, maar iedereen leek opvallend fit ondanks een fuif bij Loeie voor haar 25ste verjaardag. Worden mijn meisjes in een week ineens volwassen? Ik hoop het niet. De taken worden verdeeld/geruild en de tegenstander wordt welkom geheten met een kop koffie of thee. Orac heeft geleerd van vorige week en weet deze keer de toss te winnen en godzijdank is Carootje weer terug aan de scoretafel. We gaan batten. In de kleedkamer blijft het toch altijd een spannend moment als de battingorder bekend wordt gemaakt. Ondanks dat ik (bijna) nooit train en al wat kansen heb gehad dit seizoen, hoor ik tot mijn verbazing mijn naam bovenaan de lijst vallen. Ik mag openen met Roos. Excelsior is een heel leuk team waar we oude bekenden in tegenkomen en nieuwe dames die het spelletje gewoon heel leuk vinden. Dit maakt dat je een mix van bowlerij (is dit een woord?) hebt waar je flink je koppie bij moet houden. Roos laat zich helaas te veel verleiden en ondanks dat uit de slag leek alsof de bal richting het sav ging, werd de bal lichtgeraakt en verdween in de handen van de keeper. Hannah komt in. Ook Hannah lijkt geen last te hebben van een kater, want ze raakt de ballen heerlijk en als ze een run wilt lopen dan kan ik haar call zowaar horen.

We starten samen aan een heerlijk partnership en we gunnen elkaar (bijna) alles. De free hits worden aan elkaar gegeven alsof het pakjesavond is. We weten inmiddels van elkaar wie we lekker vinden bowlen en gunnen elkaar ook hierin alles. Tot het moment dat ik erachter kom dat ik al een half uur op 45 runs sta en Hans geloof ik in twee overs van 18 naar 35 runs is gegaan. Tijd om het heft weer in eigen handen te nemen. Iets eerder dan Hans mocht ik de 50 halen en niet veel later was er ook de staande ovatie voor Hans. Ik had graag de innings met haar uitgebat, maar helaas viel toch die mooie bal van Lisa een keer in haar palen. Ondertussen kijk ik naar de kant en er breekt een beetje paniek uit in mijn hoofd, Carootje heeft de scoretafel verlaten. Waar is ze en hoe moet het nu verder? (trauma vorige week). Carootje had de tafel verlaten, maar de reden was geweldig. Merel maakte op dat moment bij de buren niet alleen haar eerste halve century, maar plakte gelijk haar hele century eraan vast. Gefeliciteerd!!! Uiteraard is Carootje snel weer terug gekomen om verder te gaan met haar werk, al was haar zonnebril misschien een beetje beslagen.

Het is de beurt aan Joos om bij mij te komen staan, maar ineens zie ik mede veteraan Larrie aan komen lopen ‘Ja Joos moest nog even plassen dus ben ik maar gegaan’

De vermoeidheid begon bij mij enigszins toe te slaan en Lar vertelde dat ze was gekomen om mij te steunen richting de 100. Dit is gelukt. Mijn eerste century in een carrière van 20 jaar damescricket en ik mocht mijn cricket zus en medeveteraan Larrie huilend in de armen vallen. Mooi moment. Genoeg over mij.

Met een totaal van 219 runs gingen de dames optimistisch het veld in. En met de dames bedoel ik dus niet mezelf want wij zaten in de luxe positie dat we met 12 waren, dus op kapiteins orders bleef ik de eerste 5 overs nog even langs de kant hijgen, puffen, steunen, snikken.

Het bowlen kwam ietwat moeizaam op gang waardoor excelsior in de beginfase op rozen zat. Orac had goed nagedacht over haar bowlers, we hebben er natuurlijk een paar rappe dames bij zitten. En aangezien wij onze goede band en het plezier met Excelsior willen behouden, werd Hannah pas aangezet op het moment dat er twee ervaren batters op de mat stonden. Maar Hannah is Hannah niet als zij niet gewoon een prachtige bal bowlt waar Denise op uitgaat. De volgende batsmen geeft al voorzichtig aan dat ze bang is om doodgegooid te worden door Hans. Hierop past Hannah zich moeiteloos aan en gooit vervolgens 4 perfecte langzamere ballen ondanks dat de aanloop dezelfde snelheid houdt. Prachtig om te zien. Wie er ook weer een aanloop heeft is onze Skip (ik zeg nog steeds Es). Met zo’n actie kan het bijna niet anders dat er wickets vallen. En wat voor wicket. De bal gaat hard naar midwicket waar onze altijd alerte veteraan Helmet staat. Al leek het nu meer zo van; Oh er komt een bal aan, laat ik mijn hand eens uitsteken ondanks dat ik weet dat ik niet al te lang ben en die waarschijnlijk over mij heen zal gaan, ik laat mij niet kennen. Pats, bal klemvast in het Rambaldo handje. Wij hadden het geloof ik eerder in de gaten dan Helmet zelf. Wat een vang. Dan wil ik graag ook nog even een beestachtige fielding actie van veteraan Larrie benoemen in de koffers (covers). Een bal die zo hard aan komt en zo vast in die hand terecht komt. Hoe ze dat toch voor elkaar krijgt blijft mij een raadsel.  Met een vloeiende actie en rustige bal op de mat, krijgt onze Joos ook nog twee overs te bowlen. Ook een genot om naar te kijken. De wickets worden netjes verdeeld onder de bowlers (bijna) iedereen krijgt er eentje, maar het zijn niet alle wickets die vallen en Excelsior speelt rustig de 20 overs uit. Helaas komen ze niet verder dan 65 runs.

Na de wedstrijd een heerlijke lunch, veel bier en felicitaties. Ouders van Hannah appen haar dat ze trots op haar zijn en Guido zegt dat de prestatie van Robine ook geweldig is 107 no. In mijn beleving is Guido geweest en had hij best kunnen zien aan postuur en ren tempo dat het niet Robine was die deze runs heeft gescoord. Dus Robine als jij felicitaties geappt hebt gekregen, stuur die dan even door naar mij. Bedankt.

Bedankt dat er zoveel goede dames in het team zitten dat ze met het tweede mee moeten doen, Bedankt dat ik daardoor mocht batten, Bedankt voor de liefde die ik kreeg van mijn team toen ik mijn eerste century mocht slaan, bedankt Carootje voor het scoren, bedankt voor het beeldmateriaal, bedankt voor de lunch, bedankt voor het bier en bedankt voor iedere week gezelligheid. Ik ga iedere week meer mijn best doen om aardig tegen jullie te doen, want dat verdienen jullie.

Komende week spelen de dames wederom thuis op Super Saturday! Kom gezellig langs. Deze veteraan gaat nog even een paar dagen bijkomen (ik denk dat dit mijn vaste afsluitzin wordt)