De volgende morgen en na veel paracetamol werd er verzameld op een broeierig Nieuw Hanenburg. Wit vroeg aan Kees hoe het stond met zijn mentale toestand, gezien zijn vorm van de laatste keer. Hij kon aangeven dat dat met de minuut kon wisselen. Niks nieuws onder de zon dus. Op veld 4 vond de vijfde colonne weer hun plekje langs het veld. Juup (met hond), Schief, Frank, en Wammes namen plaats met gevaar voor eigen leven naast de goal.
De wedstrijd kon beginnen. Derick maakte al snel hands in zijn eigen goal maar dankzij (of ondanks) de afwezigheid van de geblesseerde meester werd er besloten om geen doelpunt toe te kennen. Het spel ging heen en weer. Arnoud schoot een afvallende bal met links naast. Marco raakte de paal. Blauw gokte op snelle uitbraken met Kees, maar dat leverde weinig op. De omschakeling van Wit duurde veel te lang. Ook een 1-2-tje tussen Cor en Kees trof geen doel. Ton W (met schaartje) punterde nog op de paal. Vlak voor rust dacht Blauw op voorsprong te komen door JL, die een mooie combinatie fraai afrondde. Echter Burger scoorde direct de gelijkmaker op een uitval van Kees.
De tweede helft kwam de vermoeidheid boven tafel. Henk scoorde zeer fraai van dichtbij. Jammer voor hem en Wit dat dit wel in zijn eigen doel was. Kees deed direct wat terug door zijn kenmerk: een korte versnelling langs de tegenstander en hard op doel schieten. Ed was deze keer kansloos: 2-2. Na weer veel kansen om zeep te hebben geholpen, was Marco er nu klaar mee. Met een hard schot wist hij eindelijk het net te vinden. Daar kon Maarle (die daarvoor veel zijn hoofd moest intrekken voor de bouncers van Blauw) ook niets meer aan doen. Ook Cor was niet bij machte om het tij te keren en uit een combi tussen Marco en Willem scoorde laatstgenoemde maar die werd door Wit eenzijdig afgekeurd. Het tekende de goede sfeer dat Blauw daar geen discussie over ging voeren. Marco scoorde de 4-2 door een mooie solo af te ronden in het hoekje. Gelukkig kwamen er door de frustraties bij Wit toch de gebruikelijke opstootjes. Arnoud en Robert kregen het aan de stok. Kees kon er ook niet meer goed tegen en werd door uitblinker Arno (en zijn uitschuifbenen) heel goed van de bal gehouden. Ook bij Wouter was wat frustratie zichtbaar en helemaal toen zijn enkel na de wedstrijd op een putje dubbel klapte (sterkte Wout). Het slotakkoord was voor Johan die de 4-3 liet aantekenen op een pass van Kees en zijn lange sprint bekroond zag worden met een doelpunt. De keuzeheer had inderdaad een goede opstelling uit de hoed getoverd, althans het was een spannende wedstrijd. Advies is dan ook of hij niet wekelijks naar Drenthe kan afreizen.
Derick wilde graag een thema verbinden aan dit verslag. Dat was niet moeilijk deze keer, want dat is namelijk wekelijks hetzelfde: onkunde.
De derde helft was natuurlijk voor ons keurkorps. Het eerste speelde een heel goede pot tegen Gemert en wij zagen op een mooie zomerse oktoberdag een verdiende 5-0 overwinning op de koploper! Onder genot van wijn, bier en broodjes van Johan hadden wij een heerlijke middag.
