De scorer van Bloemendaal doet ook de bar en is groundsman. Dat laatste weet ik niet zeker. Evenzogoed verdient de man een standbeeld; geen David, nee gewoon een kleintje, zo een die je bij een op het eerste gezicht obscure webwinkel als photosculptura kunt laten maken. Het is maar een idee en tegelijkertijd: waar bemoei ik me mee?

Er is geen enkele reden aan te nemen dat het vandaag druk gaat worden op een van de mooiste cricketvelden van Nederland: 22 spelers, 2 scorers, een spelersvrouw, de verdwaalde leider, dat is het wel zo’n beetje. De koffie komt uit een kan en doet me denken aan vergaderingen over polissen bij de verzekeringsmaatschappij waar ik langer werkte dan ik leider was.

Er is een congres voor scorers op de Azoren. Zodoende is Mieke afwezig. Als vaker zorgt zij, in dit geval door haar absentie, voor ambivalente gevoelens. Ik geniet van de stilte (daar zou nou iemand eens een liedje over moeten maken) maar mis de inspiratie. Zielloos loop ik wicketrondjes, langs bramen – er zijn wereldwijd meer dan 1.400 soorten, die langs het Bloemendaalse cricketveld heet Rubus saxatilis, ook wel steenbraam – en Scandinavische vlaggen.

Het cricketvoorzittertje belt. Of ik naar de FrogBox wil zwaaien. Met vertraging gaat gejuich op in huize Rijnbeek. Imran neemt zijn tweede wicket.

De wedstrijd

Jeroen verliest de toss, Quick gaat fielden. In vergelijking met de vorige wedstrijd, ook tegen Bloemendaal, spelen Imran, Jeroen, Geert-Maarten, Bob en Devanshu voor Daan, Ramin, Govert, Casper en Lucas.

Ik heb Nathan (2/22/8.1) dit jaar nog niet zo hard zien bowlen. Aan de andere kant bowlt Imran (2/10/7) zoals hij al een jaar of 49 bowlt: lang aan off.

Op de tafel waaraan Casper zit te scoren, ligt een vilt met de posities in het veld. Ik doe er voor heel even mijn voordeel mee. Dat waar Bob staat heet dus wicketkeeper. Verhelderend.

Water en snoep brengen, is een welkome variant op cirkels lopen. Robine en Daan zorgen ervoor dat er evenveel uit- als thuistoeschouwers zijn. We hebben het onder andere over Cameron. En over zijn ouders, die vorig jaar op dit veld naar hem kwamen kijken.

Bowlers van Quick trekken zich niet veel aan van het uitblijven van publiek. Tim (1/13/4), Jeroen (1/13/5), Regan (1/25/6), Faas (2/17/6) en Geert-Maarten (1/6/2) houden Bloemendaal kort. Bob pakt (drie) goede vangen, waar er ook een aantal gemist wordt. Het ingooien kan strakker, hoor ik tijdens de tweede waterbreak. Maar al met al doen Hanen het natuurlijk gewoon prima. Bloemendaal wordt voor 115 aan de kant gezet.

Van de lunch, gemaakt door de vrouw van de scorer, krijg ik niet veel mee. Daan doet een voorstel waar ik geen nee op kan zeggen. Hoewel de zege nog niet binnen is, smaakt het bier alvast goed.

Op 30/2 – Khan neemt de wickets van Bob (14) en Nathan (9) – is er even een kans voor Bloemendaal. Maar Regan (38*) en Lesley (41*) helpen deze vakkundig om zeep en bezorgen Quick een 8-wicket-overwinning.

Na afloop is er meer bier dan cola. Bloemendaal doet fines, best veel Quickers moeten een zogenaamde Flamingo – op je handen staand een biertje atten – doen, voor het missen van een vang. Het gemak waarmee elftalgenoten elkaar een oor aannaaien, vind ik op de een of andere manier geruststellend.  

Terug op Nieuw Hanenburg pikken we de ontknoping van Zomi – Qui Vive mee en solliciteert Paul-Jan naar een basisplaats. Omdat er morgen nog een wedstrijd is, maakt niemand het bont. Het is in alle mogelijke betekenissen weer mooi geweest.