Vorig jaar hebben Olga en ik, en wellicht jullie ook, gemerkt dat wij een nieuwe passie hebben. Mensen blij maken door voor hen een koud drankje in te schenken vanuit de buitenbar. Het viel ons op dat de meest verkochte drank toch wel de goudgele godendrank uit de tap was. Of het nu een pintje (we zijn op dit moment in België) per keer was of vier jugs tegelijk. Gulpener voert de boventoon op onze club. Met een drukke gezellige zomer voor de boeg, werd het voor ons tijd voor een goede voorbereiding en meer onderzoek naar deze bijzonder lekkere pils.

We hebben de agenda’s naast elkaar gelegd, wat tegenwoordig een gezamenlijk blauwboekje is, en een datum geprikt om af te reizen naar het mooie Limburg. Naast wandelen, fietsen en golfen, was het bezoek aan Gulpener toch wel het middelpunt van de reis.

Te beginnen met de belangrijke zaken. Als wij onszelf zouden begeven naar het plaatsje Gulpen, dan wel met de fiets. Er moet namelijk geproefd worden, en nee wij spugen niet. Nadat ik dit goed voor mekaar had, was het toch wel aan Olga om als navigator aan de slag te gaan. Ik moest van Jos op haar letten, maar ze mag wel iets doen. Nu sta ik erom bekend niet heel aardig tegen Olga te doen, maar eerlijk is eerlijk, navigeren kan zij. Via een prachtige route door de landerijen, langs koeien (vaak dezelfde), kerken en uiteraard verschillende cafés, komen we in het gezellige Gulpen uit. Uitgedost in ons Quick shirt komen wij als directrices de zaak binnen wandelen, we zijn thuis. Een lange bar met maar liefst 16 aangesloten taps, doet ons bierhart sneller kloppen. We nemen plaatst aan (uiteraard) een hoge tafel aan de bar en we bedenken eens rustig hoe we dit gaan aanpakken. Tijdens denken hoort bier, dus laten we beginnen met het grove geschut ‘sterk rogge tripel 8,5%’. Wat is dit lekker. Terwijl ik zit te genieten is het voor Olga tijd voor haar eerste en zeker niet laatste plas. Mensen komen wel vaker blij van het toilet, maar Olga glunderde. “Deze tap heeft een tap” Nou snap ik dit meisje wel vaker niet want zij is buitensporig slim (wat moet ze met mij), maar nu keek ik haar blijkbaar dusdanig niet begrijpend aan, dat zij zelf ook doorhad dat het tripeltje iets harder was ingeslagen dan gedacht. Toen zij wilde uitleggen wat zij precies bedoelde was ondertiteling geen overbodige luxe geweest “De kraan is een tap en de uhhh de uhhhh” Hier heb ik even geholpen door ‘wasbak’ in te vullen anders zaten we er nu nog. “Ja de wasbak was een uhh hoe heet dat? Een vat” Waar ik weer ‘fust’ van maakte. Ik google net en het is allebei oké. Wetende dat onze gesprekken en voornamelijk het onderzoek alleen maar beter kan worden, gaan we op voor biertje nummer twee. Voor Olga is dit een bijzondere en wordt zij ook gelijk gewaarschuwd door de serveerster dat het een zure jongen is. Met een tripel erin word ik er niet hartelijker op en reageer met “perfect dus voor een zuur meisje” God wat is het niveau toch hoog.

Naam van dit biertje: ‘Mestreechs AAJT 3,5%’, even pas op de plaats met 3,5%. Ik daarentegen heb mij laten verleiden tot een ‘UR-Weizen 5,3%’, waar ik eerst een Korenwolf wilde nemen. Waarom Korenwolf nemen als ik dit ook op Quick kan drinken? Pubquizvraag: Wat voor dier is een Korenwolf? Ook bij deze biertjes gaat de lach niet van ons gezicht, wat een smaak. Waar ik vind dat ik limonade drink (in positieve zin), vertelt Olga mij dat de afdronk droppig is.

Er moeten bitterballen komen. Deze worden besteld, maar komen nooit aan. De glazen raken leeg en het zicht wordt troebeler. Als er op dit moment een gesprek wordt gevoerd weet ik in ieder geval niet meer waarover. De serveerster komt om te vertellen dat de keuken onze bitterballen is vergeten en we krijgen er als goedmaker 2 extra bij, gaat dit ons redden?

Wat ik nog wel weet is dat de smaak van de bitterbal goed was, heet dat wel, iedereen kent het fenomeen van veel drinken en toch trek hebben en dan net te snel het balletje naar binnen werken. Daar krijg je ook dorst van.

Olga zag mij genieten van de Weizen en samen hebben we er hier dan nog eentje van genomen. Ik denk dat wij vervolgens een kwartier lang voor ons uit hebben zitten staren, zwijgend, genietend. Totdat we allebei opschrikken van een vrouw die roept “Willen jullie anders een hapje proeven?” We hebben blijkbaar dusdanig gebiologeerd voor ons uit zitten kijken, dat wij niet doorhadden dat we gewoon met open mond naar een groep mensen hebben zitten kijken die hun diner kregen. Wel leuke mensen daar in het Zuiden. In plaats van dat zij ons verzoeken om de andere kant op de kijken omdat wij het eten uit hun mond kijken, bieden ze ons gewoon een hapje aan. Het peil begint nu echt te dalen dus nemen we nog één laatste voor de zekerheid. Een “gewone” om af te sluiten. Waarom is dit toch zo lekker?

We gaan richting het einde van het onderzoek, we worden baldadig, hebben zin om te roken, ik krijg neiging tot stelen. We hebben in ons hoofd al het halve interieur gestolen en manieren bedacht hoe we dit op de Elektrische fiets gaan meesmokkelen. We moeten gaan voordat het uit de hand loopt. Als we buiten staan te roken tussen de fusten probeer ik nog een laatste jat poging te doen en zeg tegen Olga: “Oh maar dat fustje kan ik wel meenemen onder m’n arm op de fiets”. Kans is aanwezig dat ik bij het optillen van dat fust voor het hele seizoen geblesseerd ben geraakt, maar dat mag onze pret niet drukken. Uitkomst van ons onderzoek:

-          Alle bieren die we hebben geproefd waren lekker

-          We willen een tap als wc kraan

-          Stelen mag niet

-          Er moet Weizen op de tap komen op Quick

Onze levers zijn getraind voor komend seizoen. Aanstaande zondag staan wij tussen 20.00-22.00u in het buitenbarretje klaar om iedereen van een koud drankje te voorzien en het cricketseizoen samen in te luiden. Tot dan!