Beide teams zaten vooraf in een goede reeks, waarin al vijf wedstrijden niet werd verloren. Hiermee namen beide ploegen nadrukkelijker afstand van de degradatiezone en zou het dus spannend kunnen worden. De eerste helft zou echter niet meteen de geschiedenisboeken ingaan, want het was vooral aftasten bij beide kanten. Er werd tactisch goed en volwassen gespeeld door beide teams, waardoor het spel zich voornamelijk op het middenveld afspeelde. Veel gebeurde er niet voor de neus van beider doelmannen, maar toch zou de ruststand niet met de brilstand gehaald worden. Wel was er een perfecte effectiviteit te noteren.

Na een kwartier spelen had Quick een fraaie aanval door het hart van de Veghelse defensie in huis, waar Frank van der Heiden de bal hard op doel leek te gaan schieten. Hij liet de bal echter aan Marc Boshoff, die vrijstaand de bal met veel gevoel in het doel wist te werken en zodoende de Haantjes al vroeg op voorsprong bracht. Een beetje uit het niets, want tot dan toe was alles in evenwicht geweest. Hierna veranderde er niet veel aan het spelbeeld in deze zeer sportieve wedstrijd. Na een krap half uur spelen sloegen de gasten toe, bij de eerste maal dat ze gevaarlijk werden. Na een diepe bal werd de bal klaar gelegd voor een opgekomen Brabander, die hard op doel schoot. Doelman Jari Puister kon de bal nog net uit zijn doel houden, maar was kansloos in de rebound van dichtbij; 1-1.

Het antwoord van de Haantjes liet niet lang op zich wachten. Een vrije trap van de zijkant bleef in de wind een beetje hangen in de lucht, waardoor de doelman er niet bij kon en Frank van der Heiden op doel kon koppen. Zijn inzet eindigde op de dwarsligger, maar hij was er in de rebound als de kippen bij om alsnog de 2-1 tegen de touwen te koppen. Tot de rust hielden de ploegen elkaar in evenwicht en waren er ook geen kansen meer te noteren. Zodoende kon de thee worden genuttigd in de wetenschap dat beide teams een maximaal rendement uit de schaarse kansen hadden gehaald.

Na de rust begon het steeds meer te sprankelen aan de kant van Quick. Achterin was de defensie een onneembare veste geworden en aanvallend werd het steeds beter, waarbij het regelmatig net zo fraai was, als in het vorige seizoen. Met name de volwassenheid waarmee de mannen van trainer Paul van der Zwaan speelde, was indrukwekkend. Langzaam werd de druk op het Brabantse doel opgevoerd en dit leidde na een uur spelen tot succes. Na een lichte overtreding binnen de beruchte lijnen, wees arbiter Thijs resoluut naar de stip. Kai van Hese voltrok het vonnis over de gasten en schoot de 3-1 onberispelijk tegen de touwen.

Hoe graag de gasten ook terug wilde komen in de wedstrijd, het lukte ze niet. Simpelweg omdat de Haantjes hun zaakjes op orde hadden en vanuit de controle zelf op zoek bleven naar meer. Er kwamen ook wel kansen, maar de Haagse ploeg was nu te onsecuur in de afronding. Frank van der Heiden kreeg nog een kans, maar zag een te slap schot gered worden. Ook Marc Boshoff, Rachid Bouyaouzan en Roderick Meinema kregen nog kansen, maar allen hadden het vizier niet op scherp staan na de rust. In de laatste tien minuten van de wedstrijd werd ook een hoekschop nog rakelings over het Brabantse doel gekopt en moest de uitstekende doelman Zairi zijn kwaliteiten tot twee maal toe laten zien bij inzetten van Haantjes. Doelpunten zouden er echter niet meer vallen zodoende en Quick kon dus weer drie zeer terechte punten bijschrijven.

Quick wist zodoende een zwakke start van het seizoen uit door uit de laatste zes duels liefst zestien punten te behalen en vond zich inmiddels terug op de tiende plek. Het spel voor de toeschouwers was een stuk leuker om te zien dan de vorige thuiswedstrijd, maar ook vooral de volwassenheid waarmee Quick speelde, wekte indruk. Het laatste duel voor de winterstop is op bezoek bij koploper TEC in Tiel, waar Quick kan laten zien of ze daar met dezelfde volwassenheid een goed resultaat kunnen behalen.