Op papier leek de KVG zich in een winnend elftal opgesteld te hebben, maar na de traditionele blunder van Peter K (goh, wat was die bal glad) wist Blauw dank zij fraaie treffers van Cor (assist Raymond) en Erik (1 maal met dank aan Henk) een voorsprong van 3-1 te nemen. Peter struikelde nog een keer over de bal (op de achterlijn) maar het was Erik die geblesseerd raakte, helaas. Raymond zag een mooie actie op de paal belanden, maar JL was wel doeltreffend en zo brak de korte rust aan met een 3-2 stand.

Robert was ook niet fit en wilde de partijen weer gelijkwaardig maken. Hij ging er dus uit, maar niet voordat zijn team via RJ en Henk een voorsprong had genomen. Bij 4-3 voor Wit ging hij dus echt naar de kant, en zie, Wit werd ineens veel sterker. RJ scoorde na een lange rush met Cor bungelend aan zijn arm, terecht dus en andere kant waren er veel kansen, waarvan Ton de enige was die er 1 benutte, mooi in de rechterbovenhoek, waar, zoals iedereen weet, niet Ed zijn sterkste punt ligt.

Dat Henk er ten slotte nog 6-4 van maakt, was slechts voor de statistieken. Peter K voorkwam overigens een aantal keer een verder achterstand.

In de ledenbar was Bibber ook met de broodjes soeverein, zonder duwen. Arnoud was wat nerveus voor de reis naar Kenia, werd pas weer rustig, nadat hij een paar passen naar buiten had gedaan en zich herinnerde dat hij zijn belangrijke passen thuis had laten liggen. Pfff … Het bleef nog lang gezellig aan de VF-tafel.