De ochtend is appelig maar aangenaam, als calvados. Mieke bejubelt de zonzijde van de menopauze, het levert visueel ingestelde mannen een brok in de keel op. Terwijl Faas met een klassiek dilemma (het meisje of de vriend, laat ik dat er dan als enige duiding aan toevoegen) worstelt, oogt Jan vastberaden als peper en zout. De leider van het eerste uur staat geen derde nederlaag op rij toe, zoveel is zeker. Het is mij nog niet duidelijk of dat ook de reden is dat Laurien vandaag afwezig is.

Onderweg naar Kampong wordt in verschillende bussen hetzelfde verhaal verteld. Nathan, Casper en Faas speelden een rol op de finaledag van de Zami Premier League, op HCC. Iemand van HCC Zami 3 nam 5 wickets in een over. Een ander iemand, wel van hetzelfde team, sloeg 5 zessen in een over. Het hield Zami 1 uit de finale. Maar niet de selectiespelers. Die sloten zich doodgemoedereerd – gelijk Bob in afwachting van een tosti – bij het winnende team aan.

Het cricketvoorzittertje heeft zichzelf gefilmd om gelukswensen over te brengen. Ik ken de beelden uit betere Scandinavische politieseries. Alleen heeft de gefilmde dan vaak een krant in handen, om de actualiteit van de opname aan te tonen, en wordt er losgeld geëist.

Terwijl Nathan keuvelt over zijn excursie naar Edinburgh, ga ik voor mezelf na of er sprake is van finalestress. Het antwoord is nee. Lesley en Geert-Maarten draaien om elkaar heen, zoals ze bij elkaar opgeteld al bijna zeshonderd wedstrijden (dit klopt niet, maar ik denk niet dat je dat had gemerkt, als ik dit niet geschreven had) doen. Bob was traditiegetrouw als eerste op de vereniging, Tim kijkt nog steeds alsof hij niet kan bevatten dat er voor hem een rol is weggelegd in een soms wat grimmig sprookje.

In vergelijking met de wedstrijd tegen VVV speelt Casper voor Ramin. Jeroen verliest de toss, Roy kiest met batten voor een klassieke benadering van finales: ‘runs on the board’ en dan maar zien of de tegenstander – wij dus – onder druk tegen een totaal op kan batten. Overigens heeft Kampong het merendeel van de wedstrijden gewonnen als eerst fieldende partij.

Nathan (2/32/10) geeft Hanen vleugels. Vooral het wicket van O’Dowd wordt omarmd, als kleine gebreken die ook wel weer charmant zijn. Van den Berg (35 in 23) en Edwards zorgen voor herstel, maar Quick blijft de bovenliggende partij. Het fielden is goed en bij de eerste waterpauze – vanwege de warmte is er één extra vandaag – zijn er vier wickets ‘down’. Utrechtenaren lijken te bezwijken onder de druk. Alleen het batten van Edwards (82) is soeverein.

Op het veld naast ons speelt de jeugd van HCC tegen die van Kampong. Johan, je zou hem ook kunnen kennen als Matje, komt buurten – er is plek zat in de leiderstent van Jan en mij – en bewondert de bowlingactie van Govert (1/38/7). Wickets van Regan (1/19/5), Tim (1/20/5) en Faas (1/24/5) leiden een eindspel in, waarin Jeroen aandacht opeist. Met een vang als een plofkraak krijgt hij Edwards uit en het wicket nemen van Zalpuri lijkt voor hem niet veel meer dan een formaliteit. Met 3/21/7.5 en 4 vangen loopt de captain als eerste het veld af.

Over de lunch veel goeds, zelfs Jan waagt zich aan eten in het weekend.

155 kan, zoals dat heet, een onbestendig totaal zijn om tegenop te batten. Maar Nathan (24) en Daan leggen een solide basis met een openingspartnership van 52. Na het vertrek van Nathan neemt Geert-Maarten (26) het stokje over. Wickets vallen nu eens niet ‘in pairs’, opnieuw is er een 50-plus-partnership.

Daan is ondertussen bezig aan zijn wat mij betreft beste innings van het seizoen. Doortastend, gelijk de autoverkopende Jehovagetuige, slaat hij om zich heen. Moed zinkt de kampioenskandidaat in de schoenen. Hun fielden oogt slordig, alsof ze het al opgegeven hebben. Een overwinningsbiertje lonkt, misschien wel twee. Terwijl Daan (80* in 64) aan alle kanten afbrokkelt – kramp, uitdrogingsverschijnselen – heeft hij ook met Lesley (14*) een 50-plus-partnership. Quick behaalt een waanzinnig knappe overwinning (ik citeer Lucas en Robert) met 8 wickets en gaat direct door naar de grote finale. Als gastheer. Tegenstander daarin is Salland of Kampong. Over de datum zal nog geschreven worden.

Het draaiboek van de afdronk is een jaar of twintig geleden geschreven. Terwijl de wereld om ons heen verandert, blijven sommige dingen hetzelfde. En ergens is dat ook wel weer een geruststellende gedachte.