Salland CC werd op 5 mei 2005 opgericht. De vereniging is een afsplitsing van de Koninklijke UD. UD staat voor Utile Dulci en betekent ‘het nuttige met het aangename (verenigen)’. In 1908 streden Quick en UD om het kampioenschap van Nederland. Voetbal, laat ik dat erbij schrijven. Nadat twee wedstrijden gelijk waren geëindigd, wonnen Hanen de beslissingswedstrijd met 4-1. Salland streed nooit om het landskampioenschap, maar werd in 2021 wel kampioen van de Hoofdklasse. Om in 2023 uit de Topklasse te degraderen.

Er waren mooie jaren bij. Quick I behoorde tot de fine fleur van cricketend Nederland. Het tweede deed niet veel onder. Ter voorbereiding trokken we naar Deventer, maakten we gebruik van de faciliteiten van Salland. Reinier was technisch directeur en had tien gouden regels. Ab was leider en vertelde de taxichauffeur over de Muntaz Cup. Een Flamingotoernooiwinnaar zoende in het openbaar, Lesley poseerde voor een shoarmarol. Samen met Alex belandde ik in een etablissement waar leden van Satudarah de boventoon voerden. Kortom: heel veel overzichtelijker ging het allemaal niet worden.

Dat Ab leider is, is tegenwoordig eerder uitzondering dan regel. Hetzelfde geldt voor mij overigens. Leiden met Ab is Utile Dulci: hij maakt zich nuttig, waar ik het zo aangenaam mogelijk probeer te houden.

Op 2 juni nam Akhil Gopinath 8 wickets voor Salland. Toch won Quick met 27 runs, onder andere omdat Jeroen (4/13/5) en Lesley (3/20/6.2) tijdig ingrepen. Lesley bowlde sindsdien 8 overs. In 10 wedstrijden. Ik laat de antecedenten graag onderzoeken door intriganten, vandaar deze prelude.

Jesse, Devanshu en Bob spelen voor Ramin, Imran en Faas. Jesse debuteert op 14-jarige leeftijd. Leuke bijkomstigheid: zijn oom heet Jeroen en is captain van het eerste. Bob, Nathan en ik zijn als eersten op het terrein. Waar Bob open en eerlijk is over Frozen The Musical, vertelt Nathan een leugentje om bestwil. Het Zami-toernooi op HBS is goed gevallen.

Salland wint de toss, Quick mag batten. Bij gebrek aan scorer wisselen spelers elkaar af achter de iPad. Geert-Maarten en Lesley gaan uit op goede ballen.

Iemand vertelde me ooit dat cricket een sport van partnerships is. Tenminste, dat dacht ik. Ik stond achter de bar en besteedde er verder weinig aandacht aan. Maar de iemand – het was een vrouw, met een blauwe jurk – bleef het maar herhalen. En keek me daarbij steeds wanhopiger aan. Het leek me voor beide partijen het beste te reageren.

“Ik ben het helemaal met je eens. Cricket is een sport van partnerships.”

“Partnerships, partnerships, waar heb je het over? Ik wil graag twee zakjes paprikachips.”

Nathan (89 in 61) en Govert (49) leggen het fundament voor een hoge score, met een partnership van 129 voor het 3de wicket. Een trosje wickets geeft bezoekers enige hoop. Regan (15) laat het aan Jeroen het tij te keren. De captain (89 in 72) heeft, ouderwets scheppend, 50-plus-partnerships met Bob (34) en Devanshu (15) en leidt Quick naar een totaal van 326/9.

De lunch is met kipburgers. Ab – attenter dan de man die eerst de ansichtkaart uitvond en vervolgens het boeket – steelt harten.

Er is geen ontkomen aan, ik moet de tweede innings scoren. Met osmium in m’n schoenen sjok ik naar de scorerstafel. Wat helpt, is dat iedereen aardig doet. Ab geeft morele steun, de scorer van Salland legt uit hoe het ook alweer werkt, Jeroen (Ekelmans, niet onze captain want die staat in het veld) komt praatjes maken en Judith verzorgt het entertainment. Evenzogoed vertoont langer dan 20 overs scoren overeenkomsten met Japanse martelmethodes.

Er zijn mensen, het cricketvoorzittertje bijvoorbeeld, die als voordeel van scoren noemen dat je de wedstrijd het beste volgt, omdat je elke bal ziet, je moet immers wel, kunt geen kant op, bent gebonden aan een tafel en een boek of een tablet (ja, ja, nou weet ik het wel, cricketvoorzittertje). Laat ik eerlijk zijn: vandaag is dit eerder een nadeel. Het ziet er allemaal wat onbeholpen uit. Bowlers bowlen te veel wides en niet op hun veld. Fielders lopen onder ballen door.

Wickets van Nathan (3/51/7) zetten Salland meteen onder druk. Maar Khan (44 in 44) en Ganesan (82 in 64) bieden bezoekers perspectief. Tot een foutje van de scheids het partnership van de twee Deventer-Duitse topscorers breekt.

Terwijl Govert (0/27/8) zuinig bowlt en Lesley (0/40/7) varieert, nemen Geert-Maarten (1/21/2), Tim (2/32/5), Regan (1/31/4) en Jeroen (niet Ekelmans, want die zit nog steeds te praten; 1/17/5) wickets. Het slotakkoord is er een voor musicalliefhebbers. Jesse (1/9/0.5) fleurt zijn debuut op met een wicket, de – mooie – vang is van zijn oom.

Eind goed, al goed. Tot het tweede terugkomt, Bob een krokodil en een jerrycan benzine tevoorschijn tovert en we belanden in een kindvriendelijke (de alcohol daargelaten) variant op Russisch roulette.

Met overwinningen van I en II en de plaatsing voor de finalewedstrijden was het al met al weer een mooi cricketweekend. Komende zondag gaat het eerste op bezoek bij Groen & Wit en mag weer iemand anders scoren. Ik wens haar in alle oprechtheid en zonder cynisme alvast de mooiste dag van haar leven.