JO-73, 7 april 2024.
De keuzeheer had het naar eigen zeggen lastig gevonden om 2 teams te maken. Wij weten wel beter, maar ja. Iedere zondag hetzelfde liedje dus. Derick, Kees, Senior, Henk, Cor en Knabbel en Babbel mochten een wit shirt aantrekken, RJ (met een onwillige kuit, dus als laatste man), Ton V, Ben, Ton W, Wouter, Dick en Stephan mochten in het blauw. Ton W wist het eerste schot te lossen, helaas voor hem over en naast. Kees brak aan de andere kant de score open na een hakbal van Cor.
Stephan had er zin in en zijn ijver werd beloond met een mooie assist op Ton V, die die kans niet voorbij liet gaan (1-1). Daarna had wit de smaak van het scoren te pakken en leek het erop dat de keuzeheer weer eens ouderwets gekozen had. Babbel maakt een assist van Knabbel mooi af, Kees soleerde naar 3-1 en Stelde Babbel in staat de 4-1 aan te tekenen. Niets bleek minder waar, want blauw toonde veerkracht. Ben volleerde snoeihard in de hoek (4-2) en Derick wist een schuiver van Dick net uit zijn doel te tikken. Bij RJ begon het te jeuken en dus kwam hij mee naar voren en pegelde de 4-3 binnen, uiteraard met de buitenkant. Nog voor rust soleerde Ben naar de 4-4, wat dan ook de ruststand was. Lucas, Marcel, Hans Z en S genoten van het zonnetje en zagen op het veld weinig gebeuren. Slechts 3 wapenfeiten, beide Tonnen raakten het aluminium en Dick Wouter. Het leek een gelijk spel te blijven, maar vlak voor tijd scoorde Kees na een solo en stelde Cor met een mooie assist Babbel in staat om de bal in de hoek te koppen. Een geflatteerde 7-4 dus. Gelukkig was het terras leeg en zonnig, trakteerde Wouter voor zijn verjaardag en bestelde Senior lekkere happen. En uiteraard ook fris bier en koude wijn. Wammes schoof ook nog aan. Cor was bezorgd over het materiaal. Er was een bal weg. Volgens Marcel had het morele kompas de bal uit het oog verloren en dat klopte, hij is niet teruggevonden. De bal dan, Cor wel. Arnoud moest zijn zoon thuis brengen en vertrok dus vroeg, maar dacht alles meegenomen te hebben. Cor wist beter, toen hij naast de bank keek. Wat een geweldige materiaalman is het toch ... Toen bijna iedereen vertrokken was hadden we nog een telefoon over. Na wat zoekwerk bleek die van RJ te zijn, die al lang onderweg naar Zoetermeer was. Wammes leek het een goed idee om in de groepsapp aan te geven, dat we zijn telefoon gevonden hadden. Gelukkig had Schief het nummer van Angelique en toen hij belde was RJ net thuis. Hij pakte zijn helm en had een leuke motorritje naar Den Haag.