Op donderdag verrijkte Niels – soms gaat een bijnaam zo met iemand op de loop dat het raar voelt zijn echte voornaam op te schrijven – mijn leven met de naam Babymetal. BABYMETAL, vaker wordt het met allemaal hoofdletters geschreven, is een band uit Japan. Drie vrouwen maken kawaii – wat schattig betekent – metal: een mix van J-pop, idoolmuziek (al schiet je me lek, ik heb dit ook maar van Wikipedia) en heavy metal. Alsof het cricketvoorzittertje, plukkend aan de snaren van zijn gitaar, Nothing Elsje Mattersj zingt. Als mezzosopraan.

Groen en Wit

Babynieuws houdt gemoederen bezig. Sumeet en Bob spelen voor Govert en Geert-Maarten. Het woord van de dag is artisanaal, wat ambachtelijk betekent. Mieke scoort allang niet meer artisanaal. Marts haar is het misschien, een poppenkastpop van hout zeker.

Daan verliest de toss, we gaan fielden. De FrogBox, noviteit voor Hanen, brengt het wicket van Faas (1/30/5) in beeld. Muhammad (44) en Ali (42) leiden bezoekers naar 149/3. Wickets van Jeroen (3/41/10), Bob (2/45/8), Beckham (2/23/7.1) en Imran (2/23/8) beperken Groen en Wit tot een totaal van 205. Daan en Ubaid pakken twee vangen.

Als een schaal bittergarnituur waar je van blijft eten. Een zak drop die je op de bank hangend leegschept. Tegen wil en dank maar de verleiding is simpelweg te groot. Zo kijk ik uit naar de wedstrijd van morgen. Nu al, te vroeg, allesbehalve professioneel. Tijdens een lunch met kroketten en kaassoufflés noem ik Bob Davey, Henk Sebastiaan en Jeroen Olivier. Hermes DVS beheerst mijn gedachten.

Via 80/1 (Beckham 26 in 24 ballen) tikken Cameron (111* in 101) en Henk (41* in 34) de pot binnen in nog geen 28 overs. Ik zie elke keer iets nieuws in het haar van onze Nieuw-Zeelandse coach. Alsof ik naar een schilderij van Salvador Dali kijk. Rasheed wiegt zijn laptop, loopt rondjes – op zoek naar 20.000 stappen – en gaat de kooi in met Tim en Faas. Onze derde spinner (Tim dus) ziet een worst hangen. “I need your ten overs tomorrow.” De vraag blijft hangen voor wie het pijnlijker is als het geluid van de FrogBox toch aanstaat.

Dick, Dick en JJ benoemen Beckham (nog van vorige week) en Cameron tot mannen van de wedstrijd. Cricketcommissie en 12th man leggen ons andermaal in de watten. De buitenbar spuugt rook. Vier Zami-2-barmannen willen van geen wijken weten. Schiedam verdwijnt steeds verder naar de achtergrond.

Hermes DVS

De dag die je wist dat zou komen is eindelijk hier. We halen in tegen Hermes DVS. Met hetzelfde team als gisteren. Jeugd bevolkt Nieuw Hanenburg. Marieke schenkt koffie, Pieter sjouwt met doelen. Een bowler van acht wekt interesse. Ik mag opnieuw met Henk meerijden.

Daan wint de toss, we gaan bowlen. Vangen (‘Wat een vang, man!!’, appt het cricketvoorzittertje) van Jeroen, op eigen bowlen (3/46/10), breken een wat trage maar degelijke opening. Ostling (Zuid-Afrikaan van Poolse origine, 64 runs), Doyle (Zuid-Afrikaan van Spaanse afkomst, 50) en Jeroen, ik bedoel Olivier Elenbaas (47*) helpen de thuisploeg aan een verdedigbaar totaal. Razendsnel runnen zorgt voor enige frustratie in het veld. Henk (1/13/3) en Beckham (2/53/10) nemen wickets, Hermes eindigt op 233/6. Tim kreeg brood mee zonder beleg, geen worst voor hem.

Wat Quick-toeschouwers betreft is Edgar er het vlotst bij. Cricketdames, Govert, Marcel, Hans, Lesley, Sarissa en Ab – inspiratiebron voor keepers – volgen. De lunch is als een droomvlucht. Mieke vertelt over haar zoon en de Efteling. “Dat had ik je toch al verteld?” “Nee, Mieke, dat zou ik zeker niet vergeten.”

Regen kondigt zich aan, als berouw na de zonde. Cameron (45*) en Daan (17) zetten een opening van 66 neer. Lesley wiegt het vooruitzicht op een rentree en loopt een rondje. We hebben net genoeg overs gespeeld voor resultaat. Zondvloed maakt verder spelen onmogelijk. De overwinning is welkom. Maar voelt toch ook een beetje als een diploma krijgen voor een examen dat door iemand anders gemaakt is.

Na twee dubbele weekenden is Quick koploper van de Hoofdklasse. Komende zaterdag gaan Hanen op bezoek bij Rood en Wit. Op zondag is er geen wedstrijd. Dat zal even wennen zijn. Ik denk dat ik maar naar de Efteling ga dan.