Anders

Quick I won afgelopen weekend van VVV en Dosti. Hieronder een verslag.

Veranderen is moeilijk en kost tijd. Om ons erbij te helpen, hebben mensen als Kotter, Knoster en Hoogstad modellen gemaakt. Kotter bedacht een acht-stappen-verandermodel, Knoster had er drie minder nodig en Hoogstad is nog van de tijd dat hij als keeper maximaal vier stappen met de bal mocht doen. Waar goeroes het met elkaar over eens zijn, is dat verandering het best spelenderwijs opgediend kan worden.

Mocht je het willen weten: ik geef training in verandermanagement. Laatst was ik bij ONA, een voetbalclub uit Gouda. Mijn opdracht was de leden warm te maken voor de nieuwe gedragscode (‘Geef applaus bij goed spel van zowel uw eigen team als van het gastteam of andere deelnemers aan een wedstrijd.’). Middels een workshop van drie uur. Met ruim aandacht voor de praktijk. Graag ook een spel. Dat maakt leren leuker. Daarbij brengen de deelnemers de theorie dan meteen in de praktijk. Omdat de training best pittig mocht zijn (ik citeer Lenno, de penningmeester van ONA), koos ik nu eens niet voor spelen met Lego of puzzelen. Met poedersuiker, baking soda en alcohol liet ik Gouwenaars vuurwerk maken. Gaandeweg het spel vroeg ik ze de lont in het kruitvat te steken. Dat een gedragscode een explosief goedje kan zijn, bleek een te ver gezochte metafoor. Al was het maar omdat geen enkele deelnemer de betekenis van het woord metafoor kende. Toch werd de workshop een succes. Wel bleef veel vuurwerk over. “Hou maar, misschien kunnen jullie er later nog iets mee.” Het is precies die uitspraak, waarover ik me met de kennis van nu achter mijn oor krabbel.

VVV

Voor mensen die slecht tegen verandering kunnen, is Nieuw Hanenburg een toevluchtsoord. Voorafgaand aan de wedstrijd Quick – VVV gaat alles zoals het al jaren gaat. Mieke zoekt haar plek onder de zon. En altijd iemand in de buurt die van haar houden kon. Hans schuift doelen in het gelid en veegt het veld schoon. Mart en Rens melden zich voor hun buitenbardienst. Mart, ontwapenend als Moeder Teresa, ontkent geruchten als zou hij een kind hebben. Wel erkent hij later vandaag een alpacaboerderij te willen bezoeken.

Ik ben slecht voorbereid. Geen bidons, geen clubcard, geen sleutels, geen idee. Ter verdediging: het wekelijkse gesprek met één der technisch directeuren heeft groeven nagelaten. In mijn ziel, in mijn voorhoofd. Dat er in de Hoofdklasse geen kleintjes meer zijn, heb ik hem wel vaker horen zeggen. Maar in hoeverre Faas Keppel ook daadwerkelijk de Justin Kluivert van het Nederlandse cricket is, daar kom ik maar niet uit.

Daan wint de toss, we gaan batten. De opening is traag, evenzogoed biedt 114/1 (Cameron 19, Daan 36) mogelijkheden. Een rondje met één der technisch directeuren en het cricketvoorzittertje brengt rust in het hoofd. Beckham begint wat wiebelig, maar versnelt en overtuigt buitenbarbezoekers van zijn talent, overvloedig als de moederliefde van een scoorster. Een ‘cameo’ van Henk (33*) maar vooral Beckhams century (124* in 114 ballen) leidt ons naar een totaal van 239/6, 72 minder dan ik na 2 overs had voorspeld. De quizvraag van de dag is welke spelers honderd runs maakten bij hun debuut in het eerste. Job van Bunge natuurlijk, uit Rood en Wit, en Tim David, thuis tegen Hermes DVS. Verder komen we niet.

De lunch – vanzelfsprekend vergeet ik tijdig door te geven dat we (bijna) klaar zijn – is met en zonder spek. Ik deel frikandellen met Akkie en Pieter.

Als vanouds heb ik meer moeite met het deel van de cricketdag dat de spelers fieldend doorbrengen. Los van twee keer snoepjes brengen en ervoor zorgen dat er water is, heb ik niet zo gek veel te doen. Me aansluiten bij de buitenbar is verleidelijk. Maar tegen ongeschreven regels. Mieke spreekt na negen Wiener Melanges Oostenrijks, terwijl de officiële taal van het land Duits is. Rehman (40), Khan (55) en Akhtar (62) profiteren van gemiste vangen, een stumping die mislukt, de moeder aller overthrows. De consensus is dat VVV op een overwinning afstevent, een verrassing onaangenaam als contact tussen huid en brandnetel.

Nog 17 in 4 met 5 wickets achter de hand, dat is hun target. Haalbaar als een kaart, hoor ik iemand zeggen. Misschien is het inderdaad een kaart, die Imran (3/33/10) trekt. Maar dan wel Verlaat de gevangenis zonder betalen. Onze openingsbowler, door één der technisch directeuren een juweel genoemd, keert terug en gooit de wedstrijd samen met Beckham (2/44/10) in het slot. Quick wint. Nee, VVV verliest. Maakt het uit, de eerste overwinning is een feit en het publiek heeft een spannende pot gezien. Voor de administratie: ook Govert (1/24/8) en Henk (2/48/9) namen wickets.

De 12th man brengt jugs. Mijn minuut met Daan wordt een rubriek. Bier en punten verbloemen oneffenheden. Ik vergeet de tegenstander te fêteren. Zij waren guller, gaven de zege weg. De stapel fouten is inmiddels zo hoog dat ik er niet op zou durven staan. Het wordt tijd dat Karel terugkomt.

Dosti

Als scorer kijk je anders naar de wedstrijd. Ik vooral met de vermoeide oogopslag van iemand die door Japanse martelmethoden negen etmalen niet heeft mogen slapen. Voorjaarszon heeft me van achteren beslopen en een tik in de nek gegeven. Het woord roodhuid – mag ik dat nog schrijven? – leidt me af en zorgt ervoor dat ik drie ballen mis. Verveling slaat toe. Het batten van Dosti is stroperig als zeehondenbloed. Tegelijkertijd is ons bowlen en fielden beter dan gisteren. Henk (1/17/8) en Geert-Maarten (1/24/8) brengen de runrate terug naar drie, eronder zelfs even. Jeroen (4/34//9.1) neemt wickets, Ubaid pakt (2) vangen. Verbeterpunten zijn er ook. Die zullen er trouwens altijd zijn (vraag dat maar aan Kotter, Knoster en Hoogstad). In dit geval gaat het om 24 extra’s en toch nog 2 gemiste vangen. Maakt niet erg, komt goed. Dosti zet een totaal van 177 neer, precies 4 meer dan ik voorspelde.

De lunch: macaroni uit een ketel waar eerder toverdrank in zat. Dat belooft veel goeds. Tim laat, om nog iets van zijn dag te maken, extra opscheppen. Een ‘thanks for coming’ kondigt zich immers aan als mijn afwezigheid bij de Muntaz Cup.

De opening van Cameron (81) en Daan (34) is sneller dan gisteren. Na 108/0 tikken Beckham (24* in 17) en Jeroen (10*) het potje binnen. Onze coach negeert daarbij een bowler. Ik voel met hem mee. Met de bowler, bedoel ik. Het doet me denken aan de jaren dat ik ’s nachts door clubs zwierf, smekend om aandacht van… enfin, laat ook eigenlijk maar. Een reguliere overwinning brengt ons op vier uit twee. Wellicht iets om over naar huis te schrijven.

Bij terugkomst op Nieuw Hanenburg treffen we Lesley, die ook om 164* in 88 iets te vieren heeft. Een bijzondere zondag – Quick I, II en III winnen – maakt een zachte landing.

Cricket nieuws Overzicht