Hamvragen

Quick I won zaterdag van HCC II. Hieronder een verslag.

“Wat zou je doen als je één dag onzichtbaar was?”

Terwijl de wedstrijd meandert naar een overwinning voor Hanen, veeg ik gespreksstof op met de van Alarda geleende vraag. De antwoorden geven een kijk in de ziel. Die waarin seksuele fantasieën blootgelegd worden, zijn obligaat als inleidende besprekingen langs de boundary (“Hé man, alles goed? Nog wat gedaan gisteren? Brak?”). Evenzogoed vraag ik door naar welke kleedkamer dan precies en van welk dameshockeyteam. Interessanter wordt het wat mij betreft wanneer mensen hun innerlijke duivel laten spreken. “Het net naar beneden trekken tijdens de Wimbledonfinale.” “De bails een tikje geven tijdens de beslissende Test om de Ashes op Lord’s.” “Een dag meemaken uit het leven van Lesley Stokkers.” Het blijst word ik al met al van degene die zegt thuis te blijven. “Lekker, even niks. Met een boek of zo.”

We mogen aantreden tegen, zoals Kroonleeuwen zelf graag zeggen, de reserves van HCC. Plaats van handeling: de Diepput. Mieke scoort en verzamelt HCC’ers om zich heen. Ze geeft tips, domineert gesprekken, drinkt warme chocolademelk, uit haar onzekerheid over de vangers van Quick. Ter verduidelijking: ze weet niet altijd even goed te herkennen wie de vang pakt. En of ik haar daar dan bij wil assisteren. Ik wil op dit moment van de dag nog niks maar knik bevestigend. Zomervrienden- en bekenden schudden me de hand. “Hé man. Alles goed? Nog wat gedaan gisteren?”

Ubaid speelt voor Tycho. Daan wint de toss, we gaan batten. Marieke appt dat ze de bidons zal meenemen. Ik heb ze nog niet gemist en weet vrij zeker dat ik dat moeiteloos een cricketdag lang kan volhouden. Toch spreek ik mijn oneindige dankbaarheid uit. Namens de spelers van Quick I dan vooral, die onder zomerse omstandigheden best wat water kunnen gebruiken.

“Je gaat naar een onbewoond eiland en je mag één vrouw kiezen om je te vergezellen. Wie wordt dat? Opmerking: het MOET een cricketster van Quick zijn.”

Axel weigert antwoord te geven. Het gesprek slaat dood. Alex (het valt me nu pas op dat zijn naam een anagram van Axel is) stelt voor een rondje te lopen. Tegen de tijd dat we bij het clubgebouw zijn, ben ik 1,7 miljoen rijker. Vooral omdat hij steeds wil voorspellen wat er gaat gebeuren. En ik dan zeg dat dit niet gaat gebeuren. Met tonnen inzet per keer. Ik ga ervan uit dat waterdragers en toeschouwers van de bond wel gewoon mogen gokken op het wedstrijdverloop. Let wel: vanzelfsprekend steun ik schone, van gokschandalen gevrijwaarde sport. Anders had ik al die tijd net zo goed niet de telefoons van de spelers zo angstvallig bij me kunnen houden.

In de tussentijd hebben Cameron (30) en Daan (30) een openingspartnership en gidsen Brandje (52) en Govert (19) ons naar een verdedigbaar totaal. Lesley stopt voor de vijfde keer dit seizoen met cricket. Brandje krijgt vlak voor en direct na het bereiken van zijn halve century de hongerklop. Ik ontdek dat ik mijn tasje met snoepjes kwijt ben. Pietje noemt me laks, een woord dat ik hem niet vaak genoeg kan horen uitspreken. Maar dat doet hij niet. Wel vraagt hij zich hardop af wat er zou gebeuren als wij de hele dag zouden zeggen wat we denken. Oprecht en eerlijk, anders dan nu vermoed ik.

Lunch. Mijn Paagman-tasje met snoep staat achter de bar. Ik moet wennen aan de nieuwe kleuren en het andere ontwerp. Het lijkt minder stevig en ligt op de een of andere manier wat primair in de hand. Wellicht eens een brief schrijven naar mijn favoriete boekwinkel. Of is het boekenwinkel? Kan allebei, geloof ik.

Cricketers uit de jaren tachtig nemen plaats op de tribune. Ted werkt aan zijn blokkade door een twee jugs leeg te schenken. Ik vlucht uit zelfbescherming en tref Teun, ergens tussen screen en kleedkamers. “Hé man. Alles goed? Nog wat gedaan gisteren?” “Ja, man. Best brak.”

We hebben 186 runs te verdedigen en gaan dat doen door te bowlen als Felix Bennett (6/31/9.3) en Jan-Wieger Overdijk (2/24/10). Omdat Teun Kloppenburg zich tijdens de warming-up blesseerde en al vroeg in de eerste innings uitviel, heeft HCC II slechts tien batsmen.

Imran (1/5/7) en Govert (1/14/5) geven weinig speelruimte, Brandje (3/9/8.5) en Doc (3/30/6) ontdoen de wedstrijd van spanning. Tim (1/2/1) haalt zijn doelstellingen (overs uitbatten en geen extra’s bowlen) niet, maar neemt wel een wicket. Quick wint met 126 runs, de grootste en makkelijkste overwinning van het seizoen.

En dan gaan we borrelen. Iets dat ik graag doe op HCC. Met elftalgenoten uit het ZAMI en met cricketers uit de jaren tachtig, negentig en nul. Iemand zegt een hele mooie prostaat te hebben. Van een bescheiden verhoging zie ik hoe spelers van Quick I en HCC II elkaar treffen aan de rand van het veld. Damescricketers van Quick, de meeste overigens getogen op HCC, deponeren handtassen op de daarvoor bestemde statafel en mengen zich in de strijd. De terugkeer van HCC I betekent een aangenaam weerzien met een grote rode vriend. En dus drinken we nog wat en maken dames en heren, meisjes en jongens plannen voor de avond.

Minder soepel dan ik zou willen, klim ik Bobs bus in. Lesley zit achter ons en toetert door een pylon. De kans is aanwezig dat hij volgende week weer meedoet. Tevreden smijt ik de deur dicht. Een pijnkreet. Met de constatering dat het me gelukt is een aanslag te plegen op de vingers van tenminste één hand van onze coach.

Komende zaterdag gaan we op bezoek bij koploper Rood en Wit, een team waarin Lotli Sesele en Anees Davids uitblinken. Ook ons tweede speelt dan in Haarlem.

De stand tenslotte:

1.       Rood en Wit 6-12

2.       Hermes DVS 6-10

3.       Quick 5-8

4.       Bloemendaal 6-6

5.       Centurions 5-4

6.       VVV 6-2

7.       HCC II 6-2

8.       Groen & Wit 6-0

 

Cricket nieuws Overzicht