Jas

Afgelopen zaterdag verloor ZAMI 1 van ZAMI 2. Hieronder een verslag.

Krokant omhulsel verliest het van nietsontziende kiezen, ragout spat uit, vermengt zich met klef wit brood en doet verwoede pogingen zijn gehemelte te verbranden. Desondanks knaagt Boudewijn ‘De Jas’ van den Berg in alle rust en op het eerste gezicht tevreden aan een broodje kroket. Zonder saus, zo heeft hij het graag.

Ik leerde hem kennen als bowler van Quick II en bewonderaar van Marco Hoogwater. Marco was zijn captain en speelde altijd, dus ook bij tropische temperaturen, met trui aan. Het was een trui uit de jaren tachtig, niet alleen omdat Marco haar droeg de mooiste trui waarin Quickers ooit cricketten: de marineblauwe baan als accent aigu op de V-hals, het BAM-logo subtiel als een kwinkslag van een door de wol geverfde vrouw. Een relikwie uit de tijd dat Nolan Ewatt Clarke zessen sloeg die tot aan de hemel reikten en je met tweehonderd runs in zestig overs al een heel eind kwam. Omdat de relikwie na jaren trouwe dienst meer gaten vertoonde dan het geheugen van een liberaal minister-president, nam Mieke – ook toen al scoorster – haar mee naar huis om op te lappen. Zij stopte, vol verve. Maar Marco stopte ook, niet veel wedstrijden later. Het lichaam liet zich, anders dan de trui, niet langer oplappen.

Daarover gesproken: de wedstrijd ZAMI 1 – ZAMI 2 is Jasper Jellema’s laatste als ‘playing captain’. “Het gaat gewoon niet meer”, waren de woorden waarmee hij zijn afscheid aankondigde. Meer over Jasper en wat hij betekent voor ZAMI 2 kun je lezen in een mooi stuk van Joost van Schelven: https://www.quick.nl/index.php?page=2754&sid=2.

Voorbereidingen op de zoveelste versie van een broedertwist zijn eerder geruststellend dan opzienbarend: iemand rookt stiekem, De Jas balt een prop van smetteloos servet, spelers prepareren het veld, Mieke maakt zich op voor een gastoptreden als scoorster van ZAMI 1.

ZAMI 2 wint de toss en kiest fielden. In goed overleg wordt het aantal overs beperkt tot dertig.

Sander Rooda pakt een vang, vergelijkbaar met het noorderlicht: ‘een mysterieus, artistiek en sensationeel natuurverschijnsel’.

“Wat zijn ze fit hè?” Hij staat pas negen ballen in, maar het zweet gutst al van zijn gladde bol, over neusvleugels en jukbeenderen. Terwijl Niels ‘Condor’ Hebels zijn mogelijkheden overdenkt, houdt Pieter Rijnbeek de innings bij elkaar, als ware het een rollade en hij de touwtjes. Jasper zet in hoekige zinnen de lijnen uit, De Jas bestrijkt een half veld. Een ‘cameo’ van Tim Versteegh – armen uitschuifbaar als een selfiestick – helpt mannen met vaste lasten aan een verdedigbaar totaal. Maar helemaal zeker zijn ze er niet van. Jasper wordt op handen gedragen. Toeschouwers waarderen de beste cricketcaptain ter wereld met applaus.

“Een target van 178 in 30 is voorwaar geen sinecure.” Ik slik de woorden, tussen teugen jubileumbier door, net op tijd in. De Jas en Chant, ZAMI-2-batsmen van het eerste uur, tonen zich in het afstraffen van losse ballen genadeloos als strooizout voor suède schoenen. Al snel is de wedstrijd van alle spanning ontdaan. Oké, er vallen nog wat wickets en Remko’s rentree in de ZAMI-1-aanval is veelbelovend als een doorgewinterde autoverkoper. Heel veel meer kan ik er vanuit het perspectief van de thuisploeg niet van bakken. Dat De Jas in het zicht van de haven een century maakt, is een gelukzalige bijkomstigheid. ZAMI 2 wint. Zoals te doen gebruikelijk, ben ik inmiddels geneigd te zeggen.

De Jas geniet. Zijn ogen vormen de letter M van het Morsealfabet: fijne streepjes, niets ontgaat hem. Met een fles bier binnen handbereik pulkt hij aan de mouw van zijn cricketshirt. Een draad laat los. Het is een oud shirt. Niet zo oud als de trui van Marco, maar toch, oud. Misschien kan Mieke er nog iets mee. ‘Ach’, denkt De Jas. Hij neemt een slok en geniet.

Cricket nieuws Overzicht