DEUTSCHLAND

Afgelopen weekend speelde ZAMI 1 binnen 24 uur 3 wedstrijden. Hieronder een verslag.

Vrijdag: ZAMI 1 – HBS

De wedstrijd ZAMI 1 – HBS is verplaatst naar vrijdag 20 augustus, omdat Kraaien op zaterdag 31 juli – de datum waarop de Pex-derby oorspronkelijk gepland stond – moesten inspringen bij hun tweede en logischerwijs op één dag niet voor twee (ook nog eens grotendeels tegelijkertijd gespeelde) wedstrijden een team op de been konden brengen. Kwetsbare selectie-elftallen, ze komen me voor als door het hoorntje heen lekkend softijs op een tropische dag of de ontheemde maandag na een eclatant hedonistisch weekend: bekend.

Nieuw Hanenburg is speelveld voor een Twenty20 tussen oude rivalen, die in de loop der jaren iets weg zijn gaan krijgen van afgeleefde boksers die voor de zoveelste keer tegen elkaar in de ring treden: het lijkt wel of ze elkaar uit compassie liever niet te vol meer raken. Quick gaat batten en zet door toedoen van Lennon ‘Mulle’ Wiarda, Pieter Wijnstra en Roderick Coppens een totaal van 152/1 neer. Verdedigbaar, maar er had meer in gezeten. Dat is de afdronk, rins als appelstroop.

Omdat bezoekers scheutig zijn met wicketverlies maar nooit ver verwijderd blijven van de benodigde ‘run rate’, dendert de burenruzie af op de gewenste ontknoping, als gedreven door ‘Tanzmetal’ van Eisbrecher (opzwepend als een geroutineerd demagoog). Via 36/2/6 en 95/7/14 moet HBS er nog 14 van de laatste over, met 1 wicket achter de hand.

Na een zes op de eerste bal nemen Kraaien de tijd. Het scorebord hoest nog wel het meerderen van runs op, maar eerder pruttelend, gelijk met een percolator gezette espresso. Pas na de laatste bal kan de kleine, vooral door het minuscule oor onhandig hanteerbare kop met zwart drab onder het apparaat worden weggetrokken. HBS wint en neemt daarmee de landstitel over van ZAMI 2.

En dan is er nog de afdronk. Met bavette en saté. Naarmate de avond vordert, vervaagt het onderscheid tussen marineblauw en zwart. De nacht brabbelt, Rammstein juicht ons allemaal toe.

Zaterdag: vijftig jaar ZAMI

De geschiedenis van zaterdagmiddagcricket in Nederland wordt gemarkeerd met een toernooi, waarvan de opzet mij niet meteen duidelijk is. Maar dat mag de pret niet drukken. Immers, ZAMI bestaat 50 jaar, een periode waarover je met gemak 1.001 nachten lang verhalen kunt vertellen (dat je die nachten ook anders kunt besteden, is de gemiddelde ZAMI-cricketer niet vreemd). Over Ben Oosterwijk, H.J. van Dapperen en Floris Kapelle bijvoorbeeld.

Vijftig jaar ZAMI, een betere bestrijding van honderd jaar eenzaamheid kan ik me niet bedenken.

Ergens tijdens de afgelopen vijf decennia vertelde iemand, een mens, mij dat ZAMI een recept is voor het maken van vrienden. “Met slechts vier ingrediënten.” Ik vergat te vragen: “Welke vier?”  

En om dat allemaal te vieren speelt ZAMI 1 twee wedstrijden. Op Nieuw Hanenburg. De eerste tegen HCC ZAMI 1, de tweede tegen de verliezer of winnaar van de wedstrijd VRA – HBS, afhankelijk van het resultaat van de eerste wedstrijd. Tussendoor is er lunch en na afloop gaan de voetjes van de vloer op Craeyenhout.

De wedstrijd tegen HCC ZAMI 1 is een formaliteit. Als het winnen van een beroep tegen een besluit van de KNCB.

Lunch: lasagne en fruitsalade.

De finale, voor zover daarvan te spreken is, is tegen HBS. Moegestreden mannen spreken af de wedstrijd te halveren tot een Ten10. Quick gaat opnieuw eerst batten en zet een totaal van zestig plus neer. HBS wint andermaal op de laatste bal. Het begint al te wennen.

En dan is er weer die afdronk. Om te beginnen vieren we vijftig jaar vriendschap aan onze buitenbar, daarna gaan we op visite bij immer gastvrije buren. We dansen in de regen tot aan de laatste bal.

Aanstaande zaterdag speelt ZAMI 1 tegen ZAMI 2. De wedstrijd start om 13.30 uur. Twee uur later begint de feestmiddag op Nieuw Hanenburg. Nog één keer diep ademhalen.

Cricket nieuws Overzicht