Zeeanemoon

De ondertoon in Midas’ vraag (“Wat is de gemiddelde leeftijd van jullie elftal?”) is als een dwingende baslijn van Bootsy Collins. Quick ZAMI 1 staat na een verloren toss in het veld tegen HCC ZAMI 3. Het is een wedstrijd van generaties die elkaar aflossen. Een derby tussen concurrenten om de titel in het pre-Quick-ZAMI-2-tijdperk. Ware het een voetbalwedstrijd geweest, was in de voorbeschouwing de uitdrukking ‘een mooi affiche’ gebruikt. Al was het alleen maar omdat Jeroen van den Akker en Robert Burger hun rentree maken.

HCC maakt optimaal gebruik van de afwezigheid van bowlers aan de kant van ZAMI 1. Bart Kuiperi (141*), een goedlachse man, ontsnapt uit een kinderboek van C. Joh. Kievit lijkt hij, kent geen genade. Dat Hanen vangen missen als kiespijn, helpt een hand. Hoewel Remko van der Heide keept in de geest van Ed Maenhout en Robert wel een goede vang pakt, vliegen de runs Quick om de oren. Met regen in het vooruitschiet leggen Kroonleeuwen de lat op wereldrecordhoogte. Bij polsstokhoogspringen is dat 6,18 meter, op zaterdag 24 juli gaat het om 338/2 in 35 overs. Omgerekend naar 50 overs is dat een totaal van 483. Maar er is niemand die aan omrekenen, laat staan aan 50 overs, denkt. 35 overs is lang zat en de lunch verdient waardering.

Het regent, toch gaan elftallen onverdroten door. Siardus Witteveen overleeft een appeal en zet samen met Pieter Wijnstra een goede opening neer. Wat zeg ik: een geweldige opening. Quick ligt lang voor op de gevraagde runrate. Pieter stevent af op de eerste century van zijn cricketleven. Een HCC-bowler krijgt 39 runs tegen in 1 over. Alsof je op de dag van een positieve testuitslag door bliksem wordt getroffen. Spelers schuilen onder een tent, steken de koppen bij elkaar, geloven in de goede afloop. Robert maakt zich zorgen over de gesteldheid van de pitch, met het oog op de thuiswedstrijd die Quick II daar morgen op gaat spelen. Hij zou wellicht iets meer in het hier en nu kunnen leven. Een historicus zegt dat er geschiedenis geschreven wordt. In de buitenbar draait iemand het volume open. Weddenschappen worden gesloten en uitgekeerd.

Het is tot het laatst toe mogelijk. Met het vertrek van Siardus en Pieter zakt de runrate echter in. Dat Pieter zijn century net niet maakt, is sneu en houdt een cricketdroom in stand. ZAMI 1 strandt op 322. Zelfs Ronald Vink, na hertelling blijkt dat hij al 237 jaar ZAMI-cricket speelt, kan zich niet herinneren zoveel runs gemaakt te hebben en toch te hebben verloren.

Een krankzinnige wedstrijd verdient een waardige borrel. Ik maak van de gelegenheid gebruik een jeugddroom (“Wat wil je later worden, als je groot bent?” “Zeeanemoon.”) te verwezenlijken. Verlegen als ik ben, gebruik ik de beschutting van de covers als camouflage. Je moet me dus maar op mijn woord geloven als ik zeg dat ik voor heel even een schitterende zeeanemoon was. Armen en benen, handen en voeten, volledig symmetrisch en geestelijk in balans lag ik te wachten op een teken van boven, een blijk van waardering, een stem die tegen me zou zeggen: “Dag zeeanemoon, wat lig je er mooi bij, echt als een zeeanemoon.” Maar het enige dat volgde, was het advies lekker naar huis te gaan en daar te gaan slapen.

Rozijn

Er zijn dingen anders dan anders: Somesh is te vroeg en Mieke lijkt rustig. Waar het eerste onherroepelijk is, valt nog maar te bezien hoe lang het tweede standhoudt. Niels Hebels, gastspeler met een rijk Quick-II-verleden, laat het in elk geval uiterlijk onbewogen op zich inwerken.

Somesh verliest traditiegetrouw de toss. We gaan batten. En dat gaat best goed. De pitch is prima bespeelbaar, Abhi (82) en Lucas (67) vangen de vlotte aftocht van Ubaid en Somesh (voor de derde keer op rij lbw) op en bouwen met mooi batten aan een verdedigbaar totaal.

Hansje doet zijn intrede, eet een broodje frikandel, veegt saus van zijn zwarte T-shirt, drinkt cola en vertelt over mindfulness. Mindfulness is bewust aandacht geven aan het moment, zonder erover te oordelen. Weemoedig terugdenken aan een bestaan als zeeanemoon is derhalve allesbehalve mindful, evenals anticiperen op een onbespeelbare pitch, ruim voordat het kwaad geschied is. Wat wel mindful is: een rozijn. Je kunt een rozijn van alle kanten bekijken en steeds iets nieuws zien. Dat gaat overigens wel voor meer dingen op: een klinknagel, een hamerhaai en een goocheldoos, om maar eens drie voorbeelden te noemen. Maar daar gaat het nu niet om. Het gaat nu om een rozijn en eigenlijk alleen maar omdat Hansje die zo heel specifiek noemde. Je kunt een rozijn niet alleen van alle kanten bekijken en steeds iets nieuws zien, je kunt ook aan een rozijn likken. En ruiken. En ermee zoenen. En erop gaan staan. Het kan allemaal. En zolang je het maar doet zonder te oordelen, is het mindful. Het voelt alsof ik Hansje heel goed begrijp opeens. Zeker als hij opmerkt dat hij er na één les eigenlijk al de brui aan wilde geven.

Quick II bat door in het hier en nu, zonder te oordelen. Lucas gaat retired hurt en keert terug, Niels doet aan trick shots en Casper (17) bat onverschrokken. Een gegunde cameo van Bob (22) en wat delicate shotjes van Ab (6*) helpen ons aan een totaal van 231/8.

De lunch overtreft verwachtingen, mede dankzij restjes van de Dames en ZAMI 1, en had met de kennis van nu wat mij betreft meteen het einde van de cricketdag mogen zijn. We fielden namelijk slecht, steunen onze bowlers niet. Vangen worden gemist. Als er al beleving is, is die slecht zichtbaar. Dat de wedstrijd even moet worden stilgelegd omdat de scoorster een meltdown heeft, past zo beschouwd goed in het beeld. Net als de scoorster lijkt het grootste deel van het team allesbehalve mindful. Vrijwel iedereen maakt op mij de indruk vooral bezig te zijn met straks, de afloop, het biertje, de bank. Ik wou dat ik geen snoepjes had gekocht voor tijdens de waterbreak, maar rozijnen. Maar ja, ik wou wel meer. Dat Rood en Wit ons totaal niet zou passeren bijvoorbeeld, maar toch doen ze dat. In de 36ste over om precies te zijn en ondanks aardig bowlen van Axel (1/11/4).

Na afloop is er het biertje en (uiteindelijk, later) de bank. Quick I keert terug, ik spreek nog even met Henk Mol. Zelfs hij, met al zijn ervaring, kan zich niet herinneren 352 runs gemaakt te hebben en toch te hebben verloren.

Komende zondag speelt Quick II een uitwedstrijd tegen Ghausia II. De starttijd is als altijd 12 uur. Winnen zou fijn zijn en als we op dit niveau willen blijven spelen zelfs al een beetje nodig.