Kansloos

Quick II verloor zondag van Qui Vive II. Hieronder een verslag van een lange cricketdag.

Het gaat in de week voorafgaand aan Qui Vive II – Quick II over drie positieve spelers, een broer in quarantaine en dames in isolatie. Niet alleen Aisha van de GDD heeft het er druk mee. Het administreren van wie waar en wanneer speelt, is een parttimebijbaan.

Dat we er op zaterdagavond elf hebben, is de verdienste van Ab en Somesh. Selectiecricket op Quick is wat het tweede betreft niet veel meer dan tijd en energie steken in het verzamelen van een elftal, waarbij we nadrukkelijk uit onze jeugdopleiding putten. Zodoende spelen we met misschien wel het jongste Quick II ooit en dat maakt het team even aai- als kwetsbaar.

Vijf spelers (Lucas, Sumeet, Faas, Ehsan en Casper) hebben op zaterdag een Twenty20 gespeeld tegen Hermes DVS. Joris maakt zijn seizoensdebuut. Bob keert terug van een hamstringblessure. Tycho en Axel mogen weer onder de mensen komen. Kasimir aast op revanche voor zijn bowlen tegen Hermes DVS II en Somesh recupereert van een cocktailparty. Dat is – met ruwe penseelstreken – een schildering van de situatie waarin ik het elftal aantref.

‘We zijn ter hoogte van de eerste rotonde en de familie Bogaartz is nu al in oorlog.’

De weg naar Qui Vive is geplaveid met rituelen. Somesh draait Eurodance en eet harde broodjes. Ab haalt Joris op. Sumeet lacht en rookt wolken voor de zon.  

De zon schijnt, we spelen op gras. In de schaduw van een klimrek kleden spelers zich om. Somesh verliest de toss, we gaan fielden. Sihna (76), Singh (41) en Pallasena Rajagopal (69) leggen de basis voor een totaal van vierhonderd plus. “Dit was een slechte toss om te verliezen.” Ik kan niet anders dan onze captain in alle opzichten gelijk geven.

In het clubgebouw word ik geholpen door een vrouw met haar als een Palestijnse vlag. Ze zegt “Welkom” voor elke zin die ze begint, biedt me mayonaise aan bij mijn tosti en frommelt twee plakken tomaat en een snee komkommer tussen het broodje kroket dat ik bij haar bestel. Terwijl ik worstel met een broodje kroket gezond en slierten gesmolten kaas een ongemakkelijke alliantie aangaan met ‘een koude, witte saus op basis van olie, eidooiers, azijn of citroensap, mosterd en eventuele smaakmakers’, maak ik kennis met vertegenwoordigers van de KNCB. Ik kan me niet voorstellen dat ze naar Qui Vive gekomen zijn om ons bij te praten over de Twenty20-competitie voor lagere elftallen en dat is maar goed ook. 

Sumeet (1/41/8) en Somesh (0/52/8) weten de runrate iets terug te brengen. Evenzogoed ligt een monsterscore tegen in het verschiet. Dat kunnen ook Axel, die goed bowlt en daarvoor met de cijfers 3/34/8 beloond wordt, en Faas, die vangen als stuifmeel uit de lucht plukt, niet voorkomen.

Dat we ‘maar’ 306 runs tegen krijgen, is zowaar een meevaller. Mieke is dan ook in een opperbeste bui. Ze sluit haar boek, attendeert me erop dat Ehsan (0/7/2) voor zijn blessure goed bowlde en vraagt me haar te helpen herinneren dat Bob ook van haar nog een fles rosé tegoed heeft (misschien had ze daarover op zaterdag woorden met Ton van der Woning, bedenk ik me later).  

Lunch: zoute zweetdruppels als smaakmaker voor gekookte eitjes, appels met ketchup, gefrituurde trekdrop, een roestig hammetje, gelakt met stroopwafelkruimels. Zo ziet het er van een afstandje in elk geval uit. De Palestijnse-vlag-haar-vrouw heeft alle registers opengetrokken, als de organist van de Grote- of Sint Laurenskerk.   

Dan gaan wij batten. Ouders, ook op Qui Vive zijn de Quick-supporters in de meerderheid, houden vertrouwen. “Het is een klein veld.” Tycho opent, verliest zijn wicket en daarna een deel van zijn waardigheid. Mieke lacht haar flatulentie weg. Casper en Axel staan goed te batten. Het zijn lichtpunten die de wedstrijd nog enigszins verteerbaar maken. Tegelijkertijd duurt het lang. Alsof er nooit een eind aan komt. Als een marathonuitzending van FC De Kampioenen. Of alle boeken van Donna Tartt, op De verborgen geschiedenis na dan. Pfff.

We verliezen met een kleine tweehonderd runs verschil. Na afloop drinken we een drankje en aanschouwen we de apotheose van Qui Vive – Dosti II. Qui Vive wint met één wicket. De terugkomst op Nieuw Hanenburg maakt duidelijk dat de tijd daar niet heeft stilgestaan. Bijna iedereen is aanspreekbaar, zoals altijd de een wat beter dan de ander. Spelers van Hermes DVS maken een omweg voor Café De Schuur. Met het vallen van de nacht wast de maan de herinnering aan de langste dag op Qui Vive weg.

Komend weekend speelt Quick II thuis tegen Rood en Wit II. Een overwinning zou mooi zijn, maar is niet noodzakelijk. We beginnen in elk geval om 12 uur.

Cricket nieuws Overzicht