Prelude

“Kind kan wel hard slaan.”

“Genoten van z’n klappen!”

“Heb zessen gezien a la Darron.”

“Fêteren die man.”

 

De toeschouwers die wel naar het altijd gastvrije Hermes DVS waren gekomen, zagen Tim David zijn debuut maken voor Quick. Tim David is onze nieuwe coach. Hij is een Australiër die uitkomt voor het nationale team van Singapore, zijn geboorteland. Over de voorgaande zin moet je vooral niet te lang nadenken. David is een hard slaande professional die het internationale Twenty20-circuit afstruint. Zijn (van horen zeggen typisch Australische) winnaarsmentaliteit zit verstopt onder een plamuurlaag van achteloosheid. Hij is lang, breed en heeft donkere krullen, een combinatie die Mieke (Bogaartz) tot drie keer toe om verschoning deed vragen. Tims vriendin speelt in het nationale hockeyteam van Australië. Terwijl zij in een bubbel leeft ter voorbereiding op de Olympische Spelen in Tokio, wordt onze nieuwe coach ervaringen rijker op Nieuw Hanenburg. Dat hij zich deze zomer in het marineblauw van Quick hult, is niet alleen voor hem een mooie buitenkans. Als voortekenen niet bedriegen, gaan we nog veel plezier aan hem beleven. Ook mensen die gewoonlijk niet warmlopen voor cricket raad ik aan naar thuiswedstrijden van het eerste te komen kijken. Spektakel verzekerd.

Het is zondag, Quick speelt een oefenwedstrijd tegen Hermes DVS. Karel (Brouwer) debuteert als leider, Mieke draagt een jasje dat onder tinnen soldaatjes weer in de mode is. Er zijn elf spelers, twee leiders en een scoorster. Via een kleine omweg arriveren we ruim op tijd in Schiedam.

Het heeft geregend en dat veroorzaakt enige vertraging. We beginnen om twaalf uur en spelen veertig overs, op een matje. Daan (Vierling) wint de toss en kiest voor fielden. Geruisloos slaat een andermaal te laat begonnen cricketseizoen haar vleugels uit. Een fractie van een seconde, het moment dat Mieke even stil is, voel ik de lucht zuchten onder haar slagen, krachtig als die van de grote albatros. Rond het veld sta ik mezelf precies vijf overs toe voor een onwennige start. Daarna laat ik mij meevoeren met het welbekende en nog steeds verleidelijke ritme dat negentig procent van het begin van alle cricketwedstrijden heeft. Loom en verdovend is de cadans, maar ook bedrieglijk, ongedacht. Hanen bowlen soms best aardig en missen vangen. Het fielden is matig, goede vangen van Bob (van Gigch) en Teun (Landheer) zijn uitzonderingen op de regel. Hermes DVS profiteert en zet een totaal van 231 neer.

Na een mooie lunch gaan Bob en Teun openen. Teun herstelt zich van een start, aarzelender dan een veganist die zich verplicht voelt in te gaan op een uitnodiging voor een vleesfeest. Bob vecht zich onder inleidende beschietingen uit, maar plukt geen vruchten. Wickets vallen, Tim maakt zijn entree als batsman nummer vijf. Zijn eerste bal daargelaten maakt onze coach indruk. Op vriend en vijand, alles en iedereen. Hij slaat zessen groter dan Robert Wadlow, met zijn 2.72 meter de langste man die ooit geleefd heeft. Zelfs Bob (Burger) kijkt even op uit zijn studieboeken. Dat Tim niet lang na het bereiken van zijn halve century (in op de kop af 27 ballen) een paar meter voor de boundary gevangen wordt, zij hem vergeven. We zijn weer terug in de wedstrijd en een goed battende Daan kan ons de, overigens alleszins irrelevante, overwinning bezorgen. Maar Daan gaat retired hurt (last van zijn hamstring). En dat doet ons, een paar rake klappen van Lucas (Bogaartz) ten spijt, de das om: 194 all out, verloren met 37 runs, geen man overboord, tijd voor een biertje en het Nederlands elftal.

Natuurlijk blijven we op Hermes DVS hangen. Met dank accepteren we drankjes, hapjes en het vooruitzicht op een spoedig weerzien. Een paar laatste biertjes in Café De Schuur, voor Tim de zoveelste kennismaking in kort tijdbestek, maken een eind aan een mooie zondag. Aanstaande zaterdag speelt Quick I thuis tegen Hermes DVS. De start is om elf uur. Quick II gaat op bezoek bij HBS en die wedstrijd begint een uur later. We gaan er ten volste van genieten, zoveel is zeker.

 

 

 

 

Cricket nieuws Overzicht