“Het stille verdriet van Don-Angelo”

Het was weer een ochtend zoals vele andere. Veel zo niet bijna alles heeft hij al meegemaakt. Hooghouden voor een vol stadion, topscoorder, interview met een krant.

Zijn acties kun je terug vinden op You-tube. In zijn hoofd hoort hij al het liedje dat de supporters zingen bij zijn debuut in het eerste, “Koni-Koni, Koni-Koni, Koni-Koni we worden kampioen”.

Natuurlijk scoort hij ook bij zijn debuut net zoals illustere voorgangers van hem dat ook deden....

In de bus naar Eindhoven schoot dat allemaal nog maar eens door zijn hoofd, maar ook de aanwezige hunker om weer eens tegen een amateurclub te spelen. Terug naar de roots van het voetbal, terug naar het kunstgras. Terug ook naar zijn jaren in de F.

Het begon allemaal nog goed aan de Herdgang. Don-Angelo deed wat hij altijd doet in een wedstrijd, scoren. Na 10 minuten krulde hij de bal van de rand van het strafschopgebied sierlijk in de bovenhoek. 0-1 Daarna ging het ondanks een veldoverwicht toch fout. Eerst vlak voor rust de gelijkmaker en 5 minuten voor tijd de genadeslag.

Verdoofd keek Don-Angelo om zich heen, “hoe was het mogelijk”. Einde bekertoernooi, geen wedstrijd tegen echte amateurs meer in het vooruitzicht. Een illusie armer stapte Don-Angelo in de bus terug...

Het was eigenlijk nog zuurder dan hij reeds vermoedde. Don Angelo wist toen nog niet wat zich op Nieuw Hanenburg had afgespeeld.

Quick JO13-1 ontving daar Alexandria JO13-1. Een bekerwedstrijd maar ook wedstrijd die in de competitie nog op het programma staat. In eerste divisie verband zou je een Haagse club tegen één uit Capelle a/d IJssel wel ongeveer een derby kunnen noemen. De wedstrijd vertoonde ook veel derby-achtige kenmerken. Felle strijd was daar ongetwijfeld één van.

De felle strijd leverde aanvankelijk een veldoverwicht voor de gasten op. Grote kansen leverde het niet op. Na 20 minuten kwam de wedstrijd steeds meer in evenwicht. Quick kwam er een paar keer dreigend uit. De uitstekende scheidsrechter zag ook na rust eenzelfde wedstrijd-beeld. Veel strijd en weinig kansen voor de goals. Spanning? Daar was gelukkig geen gebrek aan.

 0-0 was de bijna onvermijdelijke uitslag van de meeslepende, sportieve, wedstrijd. Maar ja een bekerwedstrijd moet nu eenmaal een winnaar opleveren. Penalties “om-en-om” moesten de beslissing opleveren.

Pluvius (regen) en Thor (donder) begonnen zich er actief mee te bemoeien.   

Alexandria’66 en Quick scoorden en misten er allebei ééntje. De gasten misten nogmaals en toen beleefden de supporters, spelers, trainers de beslissing, een episch moment.
Keeper Nick stopte eerst een penalty en ontfermde zich daarna zelf over de bal. Ontfermde? Nee hij kuste de bal voorzichtig! Legde hem op de doordrenkte ondergrond neer, keek naar boven, riep de goden aan, schoot en...... SCOORDE!!!!

Buikschuiven en doorweekt afdruipen, vreugde en verdriet is in de sport een heel klein maar soms ook groot verschil.

Quick JO13-1 mag verder in het bekertoernooi! Dat is een mooie opsteker! Maar ook voor Don-Angelo Konadu heb ik goed nieuws! Zonder enige afstemming met de technische staf, bied ik hem en zijn volledige team een oefenwedstrijd tegen Quick JO13-1 aan. Thuis of uit, jij mag het zeggen....

Sportieve groet,
Benno