Algemeen

Het was een jaar met een captainswissel, het jaar nadat afscheid was genomen (of eigenlijk juist niet) van een oude held en een jonge krijger, een jaar van transitie, hoewel ik dat laatste woord al zeker een decennium lang hoor ge – en misbruiken. We werden achtste in de Topklasse en laatste in de Haagse poule van de Twenty20-competitie, geen achtste finales dus. Het werd de zomer waarin Jay Bista aan verwachtingen voldeed. Er was een schijnbaar oneindig lang durende hittegolf, waarin Geert Maarten ‘Doc’ Mol zich staande hield als beste Quicker van het stel. Ik zag Daan Vierling zijn eerste halve century maken, jongelingen debuteren en steun bij elkaar zoeken. Maar ook zag ik wel eens wat niet, simpelweg omdat verleidingen de avond en nacht ervoor altijd zo groot bleken.  

De eerste zes wedstrijden

VRA wordt in eigen huis overrompeld, Jay Bista – net van het vliegveld gehaald door JayJay – kondigt sloten met runs aan. Mart neemt het eerste wicket van het seizoen, Thijs bowlt zuinig en pakt een wereldvang. Sean scoort top, Rogier en Stefan spelen bemoedigende innings, het lijkt, zo beschouwd, inmiddels alweer een eeuw geleden allemaal. Technisch Directeur Alex rept over een platte kar. Na nederlagen tegen Dosti (71 all out), VOC (63 all out), HCC (Jay 90, Tonny Staal 98*) en Excelsior (Jay 137, Ingram 127*) kan dat vehikel voorlopig weer even de garage in. Herstel moet komen tegen ACC, dat net als wij de eerste wedstrijd won en daarna vier keer verloor.

ACC speelt thuis, wint de toss en gaat batten. Sean bowlt de beste cijfers van het seizoen (5/30/9.2), Daan pakt 4 vangen, evenzogoed komen Amsterdammers tot het verdedigbare totaal van 189. Hanen kennen met 16/3 en beide coaches alweer aan de kant de slechtst denkbare start. Teun (20) toont moed, Lesley (81*) en Doc (70*) voorkomen – onder toeziende ogen van hun geliefden – een minicrisis. Quick wint, met 5 wickets en 3 ballen over. Opluchting krijgt vaste vorm op Nieuw Hanenburg en het Kijkduinse strand.

De tweede zes

Na min of meer kansloze nederlagen tegen Sparta (de laatste thuiswedstrijd op gras) en HBS (Gomes 79, Barresi 77*, Daan 52*) staat er tijdens het Pinkpopweekend andermaal veel druk op een wedstrijd. Dit keer is Punjab de tegenstander, Hermes DVS de thuishaven en succescoach Robert Burger de invalleider. En met name dat laatste werkt: 197/8 (Jay 90, cruciaal partnership van Abhi en Thijs voor het 8ste wicket: 50 runs, Abhi 27, Thijs 28*) om 144. Het lek lijkt boven, maar drie nederlagen, tegen respectievelijk VRA (Gunning 5/36/10), Dosti (A Singh 99) en VOC (Jay 124, Doc 61, Rutgers 86*, O’Dowd 85) maken Hanen andermaal het leven zuur.

En de laatste zes

Een verheugende overwinning op HCC (Jay 77, Ninan 72, Pieter en Doc elk 4 wickets) brengt mij tot de uitspraak dat we veilig zijn. Rijkelijk vroeg, onnodig overmoedig en alleszins achteloos. Nederlagen tegen Excelsior (laatste wedstrijd voor de zomerbreak), concurrent ACC (Jay 85, Doc 101, zijn eerste honderd in de Topklasse, maar ook Rehmat Zulfiqar 188) en Sparta (Jay 78) zorgen voor het volgende scenario: wij moeten de voorlaatste wedstrijd van de competitie eigenlijk winnen, van een op papier veel sterker HBS. Daarbij moet Punjab verliezen van VOC, dat al kampioen is en dus geen belangen meer heeft.

Alles valt goed. Hoewel Tobias Visée geheel andere plannen heeft, wint Quick op miraculeuze wijze met 18 runs. HBS gaat via 201/3 met 225 runs all out. Er is een sleutelrol voor de teruggehaalde Edgar.

Dat ook de laatste wedstrijd, tegen Punjab, gewonnen wordt, is slechts een formaliteit. Overigens maakt Sean in de laatste twee wedstrijden 162 runs en neemt Edgar in diezelfde potjes 6 wickets, waardoor alleen nog Tim de Leede meer Topklassewickets heeft dan hij. 

Kijk voor de statistieken van Quick I op https://www.quick.nl/index.php?page=256&sid=1.