Het afscheid

Quick won gisteren van Punjab. Hieronder het verslag door Jan Bruggeman.

 

De laatste competitiewedstrijd van het Topklasse seizoen 2018 speelden wij tegen het inmiddels al gedegradeerde Punjab. Voor ons stond er ook weinig meer op het spel, alleen eergevoel en een aantal persoonlijke records waren aan de orde. Op het idyllisch gelegen Zomercomplex in Rotterdam Zuidwijk, naast de indrukwekkende Zuiderkapel, was het opzienbarend druk toen wij arriveerden. Er bleek dat elders op het terrein een Pakistaanse stripbeurs werd georganiseerd, terwijl tegelijkertijd de PVV zijn maandelijkse bewakingshonden trainingsochtend had. Dat kon geen toeval zijn, de sfeer op de parkeerplaats was dan ook al direct grimmig. Er waren een aantal wijzigingen in de opstelling in vergelijking met vorige week, Doc Mol was terug van een familiereünie, Govert Trappenburg van een rugblessure en Tycho de Mooij verving de weer geblesseerd geraakte Jeroen Brand. Jay won de toss en dus batten. Het veld had danig te leiden gehad van de zomerzon en zag er niet uit. 

Er was wat gehutseld met de batting order, Jay en Sean Davey openden. Jay had nog een kleine kans om de 1000 runs mijlpaal te bereiken, maar die was snel verkeken, in de tweede over in tweede instantie gevangen in de slips. Sean kreeg versterking van Teun Landheer, maar ook die overleefde niet lang, 12 voor 2 na 4.3 overs was geen florissante start. Doc, wel op zijn vertrouwde nummer vier, liet zich hierdoor niet van de wijs brengen. Samen met de pas laat in het seizoen ontketende Sean werd de niet echt gevaarlijke Punjab-aanval hard aangevallen. Het 50-partnership werd in over 16 bereikt, het 100-partnership in over 22. Omdat er geen publiek was onderhielden wij ons langs de kant ondertussen met de zelfbenoemde coach van Punjab. Het bleek een achterneef van Nolan Clarke en hij wilde wat van onze youngsters naar Punjab lokken. Sean had geen last van deze West-Indische praatjesmaker en sloeg een majeure zes op de parkeerplaats, en dat had gevolgen. Na tien minuten verscheen één van de PVV-hondentrainers langs de kant van het veld om verhaal te halen. De achterruit van zijn busje lag aan gruzelementen, en de Punjabi verwezen de man direct door naar ons. Na enig intern beraad verwezen wij hem vervolgens naar Van Peppen. Hij vertrok met de honden richting de glaszetter. In alle consternatie misten wij wat wickets. Doc kwam 20 runs te kort voor de 500 mijlpaal, met 41 naar de kant. Sean timede een sweep verkeerd en ging bowled, een excellente 83, en Govert ging lbw, 154 voor 5 na 34.1 overs. Het kon alle kanten op. Stefan Ekelmans was dit seizoen nog niet op zes ingegaan en ging dus in op zes, Daan Vierling op zeven. Er ontwikkelde zich een partnershipje, totdat Stefan zich verkeek. Ook Edgar Schiferli kon dit keer weinig bijdragen, 191 voor 7 na 43.3 overs. Maar Daan had er vandaag zin in en gesteund door Lesley Stokkers werd gebouwd aan een nieuw partnership. Op 230 ging Daan helaas lbw, maar een zeer nuttige 44. We zaten inmiddels in de laatste over, en daarin sneuvelde de laatste twee wickets, 233 all out na 49.4 overs. Op het kleine veld was dat niet overmatig veel, maar zeker verdedigbaar.

Aan de lunch was te merken dat het teambudget van de Punjabi’s dit seizoen voornamelijk aan reiskosten was opgegaan. Wij vermaakten ons daarom maar met een onnozel partijtje honkbal bij buurclub de Portland Poema’s. Er leek enige regen in aantocht dus snel fielden was de opdracht. Sean had van de Harbour End direct succes, op de eerste bal international Myburgh gevangen op point door Lesley. Edgar bowlde van de Dogs End en had een aardige target meegekregen van TKcricket. Een eerste stap daarnaar toe zette hij in over 10, een prima vang van de deze keer in het veld dravende Daan. Vanwege knieproblemen verving Stefan hem achter de palen. First changes Jay en Doc hadden snel succes door perfecte vangen van Steef en Goof, 60 voor 4 na 14.5 overs. Vervolgens zorgde de Belgische middle order voor wat agressief batten. Jay besloot om de spin van Tycho aan te zetten en dat pakte goed uit. De Belgen werden uitgedaagd en lieten zich verleiden, uiteindelijk hield Sean de vang vast, 100 voor 5 na 23.1. Omdat de regen dreigde werd D&L ook interessant. Edgar werd teruggehaald en was nog immer penetrant. Hij kreeg nummer 7 gevangen door Steef en naderde zijn target. Alle ogen waren nu op hem gericht, een derde wicket betekende de tweede plaats in de all-time Topklasse wickets ranglijst, althans volgens TKcricket. Hij bood zijn veld daarvoor twee kansen en zag dat hij het zelf moest doen, de tweede Belg clean bowled. Een nieuwe mijlpaal in een al imposante carrière, en 143 voor 7 na 27.4 overs. Daarmee was het Pakistaanse verzet gebroken. Er volgde een knullige run out, een verdiend tweede wicket voor Tycho, en Thijs kreeg, goed voor de gemoedsrust, ook zijn wicket door een wederom briljante slipcatch van Jay, 175 all out na 34 overs. Uiteindelijk een reguliere overwinning die recht doet aan de Topklasse verhoudingen.

Na afloop werden er wat vaarwel woorden gewijd aan Jay en Sean. De eerste, door TKcricket uitgeroepen tot MVP van de Topklasse, start deze week al in Mumbai met de voorbereidingen op de Ranji Trophy, zijn toegevoegde waarde was van het  begin af aan overduidelijk. Sean had een wat moeizamere start en leek pas in de tweede seizoenhelft zijn draai te vinden, hij begint ook deze week al met de competitievoorbereidingen bij Northern Districts. Al met al kunnen we terugkijken op een moeizaam seizoen, resulterend in de achtste plaats in de eindrangschikking, waarin we zijn gewezen op onze beperkingen en zwaktes. De komende winterperiode zal er hard moeten worden getraind om volgend seizoen weer een Topklasse waardig team te kunnen selecteren. De bijdrage van onze alwijze TC zal daarbij van belang zijn om Topklasse continuïteit te kunnen garanderen.

 

 

 

 

Cricket nieuws Overzicht