De uitwedstrijd tegen Rood en Wit II is er één waar muziek in zit.

Bijvoorbeeld door het debuut van Hue. Hij is niet de pianostemmer waar ik hem voor versleet, maar zanger en pianist tegelijk (https://hueblanes.com/index.html). Klaargestoomd op het conservatorium, afkomstig uit Australië. Een tournee door Japan werd door COVID-19 gedwarsboomd, Haarlem is zijn best mogelijke alternatief.

Bijvoorbeeld door de rentree van Axel. Hij is drummer en gitarist en heeft het antwoord op de vraag ‘Wie is je favoriete drummer?’ goed. Anders dan die andere drummer die ik ken, zijn vingers bij hem niet continu in beweging, alsmaar op zoek naar objecten om op te slaan, maar rusten zijn handen op de leuning van de stoel wanneer hij bedaard vertelt over – bijvoorbeeld – optreden volgens het Bon-Iver-concept: steeds in een andere formatie. Hij weigert daarbij van slag te raken van Mieke, die hem consequent Alex noemt.

Over Mieke gesproken: bijvoorbeeld door Mieke. Die heeft vroeger op blokfluitles gezeten. Haar Vader Jacob was de beste van de klas. Met ergens halverwege het nummer een improvisatie met oerwoudgeluiden. Tot dat niet meer kon en mocht en iemand, waarschijnlijk uit afgunst, de gaten van haar fluit dichtte met een mengsel van Liga, slijm en lijm. Ze blies tot de tranen in haar ogen sprongen, maar de fluit gaf geen kik.

In de auto van Somesh gaat het uiteraard ook over muziek. Tycho heeft de plaats van Pietje ingenomen en krijgt Afrikaanse disco, met herinneringen aan Lowlands, voor de kiezen. Via I need some money, een aanstekelijk hitje van de Zuid-Afrikaanse zanger Chicco uit 1986, een frikandelbroodje, een broodje filet americain met ei en lente-ui en de aanschaf van een goocheldoos belanden we in Haarlem.

Op Rood en Wit is er een weerzien met Klaas-Jan van Noortwijk en maakt Someshs keuze voor fielden een toss overbodig. Via 95/2 eindigt de thuisploeg op een totaal van 153/9. Hue (1/12/6) en Axel (3/13/5) laten zich gelden en Tom (1/35/8) bowlt zijn beste ‘spell’ van het seizoen. Alvorens Klaas-Jan (66) hard batten laat zien, geeft hij me schrijftips. Ik mag Miekes boek signeren. Arnoud en Do bezorgen koffie en Lipton Ice.

Na een prima lunch, fijn dat het alsnog geregeld was, gaan Abhi en Govert, voorzichtig terug van een blessure, openen. En dat gaat, hoewel Mieke niet altijd even scherp is met het scorebord, eigenlijk best goed. Pas op 51 gaat Govert (13) uit. Wickets vallen vervolgens met enige regelmaat, maar er is geen enkele reden tot paniek. Een zin overigens, die als je hem hardop uitspreekt vaak juist tot paniek zal leiden (probeer maar eens in een volle trein, tram of bus). Abhi (64*) en Lucas (29*) tikken de pot professioneel binnen. Quick II wint met zes wickets, gedegen als de administratie van mijn kapster.

Na afloop heeft Somesh lovende woorden en is er koud bier. Terwijl Abdullah vertelt dat hij niet geslapen heeft, vanwege werk, niet om reden van een of ander wild feest, struint Mieke de straten af met een rol wc-papier in haar hand. Ik zing de eerste regel van Malle Babbe, Hue haakt in op de piano, Axel drumt, Mieke – ineens terug, met blokfluit, maar zonder wc-papier; ik vraag me eigenlijk nu pas af waar dat allemaal zo snel gebleven is – blaast haar wangen scharlakenrood. Abhi kan na al dat runnen niets meer en geeft zijn triangel door aan Ab. Die er een vlinder in vangt. Het wordt tijd om te gaan.

Komende zondag speelt Quick II thuis tegen HBS II. De start is om twaalf uur. Overigens speelt Quick II nog maar drie wedstrijden dit seizoen en allemaal thuis. Kom dus nog eens een keer gezellig kijken, het is weer voorbij eer je er erg in hebt.