Evenals vorige week trokken de Haantjes, nog altijd zonder geblesseerden Kai van Hese, Frank van der Heiden en Luuk Steenbergen, fel van leer. Na een korte tijd van aftasten nam de Haagse ploeg het initiatief, om dit niet meer los te laten. Na een kwartier spelen leverde dit ook succes op, toen Quick een vrije trap te nemen kreeg op een mooie plek. Marc Boshoff nam plaats achter de bal en schoot deze binnen voor de 0-1 voorsprong. Quick bleef hierna de tegenstander vastzetten en was fel in de duels. Dit leverde een verovering van de bal op het middenveld op, waarna Ronaldo Lima Duarte Lopes op avontuur werd gestuurd. Hij rondde deze counter perfect af en bracht de stand halverwege het eerste bedrijf op 0-2.

Met name het middenveld, met uitblinkers Jaap Fischer en Steven de Kruijf, stond als een huis bij Quick en daardoor wonnen de Haantjes veel tweede ballen, met grip op de wedstrijd als gevolg. Het genomen initiatief en het toenemende vertrouwen bracht ook een stuk van de herkenbare Quick stijl terug op het veld. Vlotte combinaties en veel dreiging richting het Utrechtse doel waren het gevolg hiervan. Het leverde enkele kleinere kansen op, maar geen grote kansen meer. De thee werd zodoende met een goed gevoel genuttigd in de rust, mede ook omdat de goede lijn van vorige week doorgetrokken werd.

Na de rust veranderde in eerste instantie nog niet veel aan het spelbeeld, maar de eerste de beste keer dan een aanval van Hercules gevaarlijk werd, ging het mis. Een diepe bal viel achter de defensie en doelman Jari Puister kwam uit zijn doel. Hierbij raakte hij Tijjani Noslin, waarna de perfect leidende arbiter Sander de Brito Roque niets anders restte dan de bal op de stip te leggen. Spits Jeffrey Vlug velde het vonnis namens Hercules en schoot de aansluitingstreffer binnen na 52 minuten spelen; 1-2.

Quick liet zich echter niet van de wijs brengen en bleef meteen weer druk op Hercules houden. Dit leverde iets meer dan een minuut later een hoekschop op voor de Haagse ploeg, die tegen de touwen werd gekopt. Of het nu Marc Boshoff was, of toch verdediger Floris Burgers als eigen doelpunt, waren de meningen na afloop nog over verdeeld. Het doelpunt ging naar Boshoff, maar niemand van Quick boeide dit echt, want het doelpunt bleek van grote waarde; 1-3. Bij de gastheren knakte er duidelijk want na deze treffer en de Haantjes roken bloed. 

Hercules kreeg geen kans meer om terug in de wedstrijd te komen door de compacte en goede organisatie bij Quick. Het was dan ook niet heel verrassend dat het hierna snel ging. Op het uur spelen leverde wederom een hoekschop het maximale resultaat op. Marc Boshoff draaide de hoekschop scherp in en aangezien iedereen de bal miste, plofte deze bij de tweede paal tegen het zijnet binnen voor de 1-4. Nog was de koek niet op, want nog geen tien klokrondjes verder kon ook de 1-5 op het scorebord toegevoegd worden. Ditmaal was Delano Asante het eindstation van een goede aanval, die op zijn beurt de bal bekeken langs de kansloze Hercules doelman binnen schoof.

Met nog een kwart wedstrijd te gaan begon het thuispubliek zich toch enigszins zorgen te maken, want waar zou de Haagse dadendrang eindigen? Quick drong hierna nog wel aan, maar had onbewust toch het gaspedaal wat losgelaten. Achterin bleef de Haagse defensie ijzersterk overeind en had de hele wedstrijd geen grote kans weggegeven, buiten de strafschop om. Voorin waren er nog wel wat kansen, maar stond het vizier niet meer op scherp. Een schuiver van Marc Boshoff, die net voorlangs ging, was hierbij de grootste kans, maar zijn vierde treffer van de middag kon men zodoende niet vieren. 

Zo boekte Quick een tweede overtuigende overwinning op rij en zal het volgende week, bij de laatste wedstrijd voor de winterstop, thuis tegen ADO’20 de degradatiezone kunnen verlaten bij een overwinning. De staf bij de Haantjes was in ieder geval meer dan tevreden over de opgebrachte mentaliteit, vechtlust en het goede veldspel van deze middag. Het juiste recept lijkt gevonden, waardoor het goede gevoel weer terug op Nieuw Hanenburg is.