Partnership Edgar en Ab en wickets Ehsan bezorgen het tweede een ‘peak-end’

Quick II speelde een dubbel weekend ter afsluiting van de competitie. Er werd verloren en gewonnen. Hieronder verslag.

‘Tussenjaar in de Eerste Klasse, uit Bloemendaal. Mooi veld, maar enorme stuiterpitch, in beton gegoten. Ab opent, de coach en openingsbowler van de thuisploeg lijkt eerst 2 meter, later 3. David versus Goliath après la lettre. Ab vermoordt de Cycloop, hookt en pullt zich naar 84 runs. Het is een feest om naar te kijken.’

Dat moet eind jaren tachtig (1988) of begin jaren negentig (1992 of 1993) geweest zijn. Iets van dertig jaar verder speelt Ab een dubbel weekend met Quick II. De tijd is mild voor hem geweest, zonder hem links te hebben laten liggen. Grijs op de slapen nuanceert vervaarlijk twinkelende pretogen. Geneugten laten de weegschaal doorslaan in het voordeel van de sportschool. De stem is nog altijd kraakhelder en zuiver als zijn intenties. 'Uitnodigende, bulderende, meeslepende lach. Zelfs Jan Jaap van der Wal waant zich grappig met hem in de zaal.’

Zaterdag

Koploper Qui Vive III heeft er via 78/0 en 146/3 223 gemaakt. En dat zijn er naar mijn smaak minimaal dertig te veel. Slordig bowlen en fielden speelt sympathieke Amsterdammers in de kaart. Alleen Tom onttrekt zich en pakt een wonderschone vang. Hij strekt zijn toch al lange lijf tot het uiterste, alsof hij gevierendeeld wordt door onzichtbare touwen, hangt in een onmogelijke hoek, graait vertwijfeld naar de bal, heeft hem vast, houdt hem vast, wil hem nooit meer loslaten. Qui-Vive-captain en topscorer Raji gelooft zijn ogen niet. Hij sloeg de bal en moet met 45 runs naar de kant.

Maar goed, we missen dus ook vangen. Desondanks zijn de cijfers van Edgar (3/34/8), Tim (4/34/8) en Tycho (2/33/8) om over naar huis te schrijven. Ehsan neemt een wicket, maar is duur, Tom herstelt zich en vindt een ritme, ook Jordan (Ratnavelayutham, zelfs Eric Szwarczynski vindt zijn achternaam jaloersmakend mooi) bowlt beter dan zijn cijfers doen lijken.

Captain Tim (Als beloning voor sloten wickets en de progressie die hij dit jaar maakte, heeft Somesh hem gevraagd de honneurs waar te nemen. En als er iets is dat Tim graag doet – naast gelukzalig grijnzen en jugs bier halen na afloop van een cricketwedstrijd – is het de honneurs waarnemen. Wat dat betreft heeft hij wel iets weg van Theo Maassen. Kijk maar eens naar het filmpje op http://www.ikkiesfrans.nl/quizzes/frans-of-nederlands/ en stel je daar Tim bij voor. Enfin, waar had ik het eigenlijk over?) maakt van de gelegenheid gebruik om de langste lunchpauze van het seizoen in te lassen. Lucas verheugt zich op Luisa’s specialiteit. Maar daar is spinazie voor nodig en die moet van ver komen. Desondanks serveert Jan culinaire hoogstandjes uit. Met een gemak zoals je zelden ziet.

Na een prima opening van 52 lijkt op het moment van 109/5 (Abhi 26, Edgar 40 en de ‘shots of the day’) het pleit beslecht in het voordeel van bezoekers. Lucas – beter laat dan nooit in vorm aan het komen – en Ab weigeren echter te wijken voor de schijnbaar onvermijdelijke, als een luxe touringcar op ons af denderende nederlaag. Met afwisselend onorthodox en klassiek batten brengt de Voorburg-connectie het vertrouwen in een goede afloop terug.

Mieke verdwaalt in een woud vol Indiase bowlersnamen en ziet door de bomen het bos niet meer. Het partnership van Lucas en Ab passeert het halve-century-meetpunt. Lucas is net iets dominanter dan Ab, drukt zijn stempel, heeft de wedstrijd in handen. Hij heeft er 35 als Qui Vive een verse bowler aanzet. Kumar. Een bescheiden aanloop wordt uitgemeten. Eerst een paar ballen aankijken is een aloude cricketwijsheid. Maar die is niet aan onze wicketkeeper en vice besteed. Ik weet nog steeds niet zo goed wat ie deed en al helemaal niet waarom. Hoe dan ook, ik moet een wicket noteren (Ik zit inmiddels naast Mieke, in een uiterste poging haar te kalmeren. Dat lukt uiteraard maar half. Maar het is genoeg om de wedstrijd uit te scoren): Lucas Bogaartz stumped door Narayananoorthy, op het bowlen van Kumar, met 35 runs, partnership 64, 173/6.

Na het vertrek van Lucas vecht Ab nog wel door, maar met steeds minder overtuiging. Als rennen voor een trein die zijn deuren al gesloten heeft. Het fluitje van de conducteur echoot na, het voertuig zet zich langzaam in beweging, van achter een zich rap buiten jouw blikveld begevend raam lacht een vrouw van middelbare leeftijd je ongegeneerd uit.

Ab (28) blijft staan tot en met 188, dat is ook de slotscore van II. Een onnodige nederlaag is een feit.

Zondag

De laatste competitiewedstrijd van 2019 is op gras. Tim verliest opnieuw de toss, we gaan batten. Lucht is vochtig, het waait (altijd op VOC), de pitch vertoont groene plekken: paradijs voor bowlers, hindernisbaan voor batsmen. Tot en met 53/5 in de 15de over gaat alles volgens plan. Voor thuisploeg VOC (II) dan.

Het partnership van Edgar en Ab brengt de ommekeer. Edgar heeft opnieuw shots of the day, Ab steunt, kreunt, piept en kraakt. Maar hij blijft staan. Andermaal weigert hij het vermoeide hoofd in de schoot te leggen. In tegendeel: hij loopt eentjes, tweetjes, kijkt voor de derde. Het is aandoenlijk te zien hoe jonge reservisten in aanbidding naar hem kijken, doof zijn voor zijn hijgen, blind voor zijn zweet. Edgar staat ondertussen als een koning te batten. Hij helpt ons aan een verdedigbaar totaal. Een century is binnen handbereik. Maar als wel vaker vallen wickets in paren. Eerst wordt Ab (16, partnership van 103) door een eigen umpire lbw gegeven terwijl hij de bal speelt, niet veel later ziet Edgar (96) de vinger gegeven worden. Gespartel van de staart brengt een totaal van 174/9 op het bord. Meer dan verdedigbaar, winnend denk ik, alhoewel ik dat nog niet hardop durf te zeggen.

Na een toplunch openen Edgar en Ehsan de aanval. Ik loop wicketrondjes en zie Ehsan de eerste vijf wickets nemen. Een geweldige prestatie van onze blijkbaar pas vier jaar cricketende openingsbowler. Dat zijn bowlen nog te wisselvallig is, nemen we voor even voor lief.

Benny (sleutelwicket), Tim (twee slachtoffers, wat zijn totaal op 26 brengt) en Tycho (twee wickets, staat op een hattrick, de eerste bal die hij volgend jaar bowlt) doen de rest. Quick II wint met 66 runs – een wat geflatteerd verschil – van VOC II en sluit het seizoen winnend af.

Met zeventien punten uit veertien wedstrijden worden we uiteindelijk vierde, net naast het podium. Maar met meer dan genoeg perspectief voor de toekomst. Ik verheug me wat dat betreft nu alweer op de zomer van 2020. Zeker ook omdat Ab heeft beloofd fitter dan ooit aan de start te verschijnen en alles te gaan spelen. Tot die tijd: de groeten. 

Cricket nieuws Overzicht