Roosterstour 2019: liefde voor cricket als vertrek- en eindpunt

Roosters gingen op tour naar Alderly Edge. Het werden zes en voor sommigen acht onvergetelijke dagen. Hieronder een verslag van de gespeelde wedstrijden.

Vrijdag 5 juli, Woodford CC uit

Reizigers te land, ter zee en in de lucht komen samen in de stoffige statigheid die Alderly Edge heet. Maar liefst 31 volwassen mannen met tenminste één beperking verspreiden zich over twee hotels. Het ene verkoopt twijfelaars als king size bedden, het andere gooit de bar om elf uur ’s avonds dicht. Cricketers met een seniorenvoordeelpas vergapen zich aan een niet aflatende stroom luxe wagens. Voetballers van Manchester United en City vinden hier hun habitat. Ik lunch met Benny en proefslaap met Dick. We zijn elkaar gewend, maar komen tot de conclusie dat een van ons twee teveel is in deze bedstee. De grond is een primitief alternatief. Mensen golfen, Maarle doet er alles aan om de omzet van zijn boek (https://www.bol.com/nl/p/nip-cricketnomade-uit-nederland/9200000114281270/?suggestionType=typedsearch&bltgh=r8qVcKypuxO-Lx2kMBxGkQ.1.2.ProductTitle) in één avond aan fines uit te geven, Remco vertelt op zeven verschillende manieren dezelfde grap, allemaal even onbegrijpelijk. Geruststellend dat veel is zoals het altijd was. En passend bij het land waarin we verblijven.

De rit naar Woodford CC is een overzichtelijke, het veld om van te likkebaarden. We worden als altijd met open armen ontvangen. Vocht in zijn knie noopt JJ de captaincy over te dragen aan Ted. Lessen in leiderschap volgen. Het gaat over inspireren, motiveren, communiceren, faciliteren. Ergens in de verte hoor ik Akkie iets over penetreren zeggen. Ik mis alleen relativeren nog, maar misschien vindt Reinier dat niet zo belangrijk. In elk geval zorgt hij ervoor dat ik me betrokken voel, door me er als scorer bij te betrekken. De verse captain deelt plannen, die als lucide dromen zijn. Eerst fielden, dan hebben we dat maar gehad. En daarna: links en rechts battende mannen met elkaar in laten staan.

Natuurlijk wint Ted de toss en als vanzelfsprekend gaan we fielden. Bij uitblijven van een blatende bloemetjesjurk naast me scoor ik alleen. Een teleurstelling gelijk het verlies van mijn eerste reuzenbonk, aan de jongen die wel hand in hand over het schoolplein liep met Nicole. Harry heeft oog voor desolate desillusie en houdt me gezelschap. We praten over de toekomst van cricket op Quick. Of het gebrek eraan.

Precies om half zes begint de wedstrijd, een Twenty20. Benny (1/23/4), Pieter (1/26/4) en Siardus (1/22/4) nemen belangrijke wickets, Critch en Abdul brengen gastheren terug in de wedstrijd. Totdat Jan (van Es, de andere Jan is umpire) opstaat, als een in een Bulgaarse-yoghurtfabriek werkende adolescent. Zijn ballen zijn niet hard, maar perfect op lengte. Ze inspireren zijn broer tot twee stumpings en brengen de thuisploeg in ‘allerlei problemen’. Omdat Ewald (1/16/4) ook nog eens de zuinigste bowler van de eerste innings is, komt Woodford niet verder dan 111/9. Siardus, Reinier en Marco pakken vangen, Maarle en Ewald zien daar het heil niet van in. Gelukkig maar, ben ik geneigd te zeggen.

112 is voor Roosters geen al te uitdagend target. Ondanks een vlotte aftocht van Pietertje, maar vooral dankzij mooi batten van Siardus (37) en Alex (40 retired). Dick (7*) en Maarle (10*) tikken de pot binnen. Iedereen klapt, tevredenheid overheerst, blijdschap vult harten, lauw bier de kelken. Barbecue, goedbedoelde woorden en een groepsfoto maken een einde aan een mooie dag. En dit is nog maar het begin.

Maandag 8 juli, Alderly Edge CC uit

De wedstrijd Australië – Zuid-Afrika, een liederlijke lunch, het door JJ gewonnen golftoernooi en een sprookjeshuwelijk hebben ons nader tot elkander gebracht. Bibber geeft ons vlak voor zijn tussentijdse vertrek instructies mee. Hoe we RC met een knip in de vingers – gelijk Tika, de dochter van Tita Tovenaar – weer wakker krijgen. Ted groeit in zijn rol. Dick (Taat) en Benny delen een toekomst, Butch en ik vinden elkaar in hoogtevrees.

Alderly Edge CC is op loopafstand van onze hotels. De weg ernaartoe gaat over rozen en langs kasten van huizen. Cristiano Ronaldo heeft hier ergens nog een pandje staan. Hans (Kramer) neemt bij het gloren van de dag polshoogte en schiet sprookjesachtige plaatjes. Van het scorehuis bijvoorbeeld, dat door Hans en Grietje verhuurd wordt. En van oneindig verre boundaries, langs waar Marcel en Lucas uren later hun entree maken.

Michael Vaughan en Andrew Flintoff halen hun kinderen van training, Paul-Jan praat met de captain van het sterke AE CC over Hampshire. We beginnen een uur eerder dan vrijdag en spelen dertig overs. Aanvoerders komen overeen dat Alderly Edge gaat batten. Opnieuw mag, nee moet ik alleen scoren. JJ helpt me de eerste vijftien overs met het elektronische scorebord. Daarna lost Jan (B.) hem af. Maar die moet – bij afwezigheid van Hans (Poederbach) eerst ‘fluiten’, samen met Harry.

De openingsbatsman van onze gastheren heeft net een contract bij Lancashire – tegenhanger van het recent gedegradeerde Armoeshire – getekend. En dat merken we. Benny (0/42/6) en Pieter (1/75/6) zijn kinderen van de rekening. Reinier zakt na 1 bal door zijn hoeven, maar bijt zich manmoedig door de resterende 186 (inclusief wides) heen. Ewald loopt als Road Runner achter een bal aan, dwars door de screen heen, een afdruk van zijn lichaam achterlatend, als Wile E. Coyote. Op een haar na dan, maar dat is minder leuk voor dit verhaal. Pieter blesseert zich bij een soortgelijke ‘chase’. Maarle gooit zich met lijf en ledenen voor elke die bal die op hem afkomt. Fielden wordt zo langzamerhand een levensgevaarlijke bezigheid.

Alleen Pietertje houdt stand. Als kleine Galliër in een door Romeinen bezet cricketveld. Hoewel hij bij geboorte niet in een ketel met toverdrank gevallen is, als zijn beduidend grotere vriend, lijkt hij onoverwinnelijk. Hij draaft, springt, huppelt, floept, swingt en danst. Een genot voor het oog.  

Ingrijpen van Jan en Harry voorkomt een afgang. Lbw’s van Siardus (2/29/6 en daarmee de zuinigste bowler van Quick) en Alex (1/45/6) zijn de enige twee ‘normale’ wickets onder de top-7 van Alderly Edge CC. De rest gaat retired.

Nico laat zich wisselen voor JJ, Hans (P.) en Remco vervangen Harry en Jan als umpires, schijnbaar tot groot genoegen van onze nieuwe Engelse vrienden. Maarle blokkeert Remco’s uitzicht bij een geheide run out door Siardus. Een goede vang van Dick en in elk geval redelijk zuinig ogend bowlen van Ewald (0/58/6) leiden de mooiste actie van de dag in.

Natuurlijk is Pietertje degene die hem maakt. Hij sprint op een snoeihard richting boundary geslagen bal af, voor ogen van een hoestend, proestend, rokend en drinkend publiek, dat hoofdzakelijk uit Roosters bestaat. Alsof we op VRA te gast zijn. Voor even wordt niet aan glazen gelurkt, niet aan sigaretten gezogen. Alle ogen zijn op onze kleine held gericht. Die onversaagd blijft rennen, steeds sneller lijkt het wel, maar ook tegen beter weten in wat mij betreft. Als de bal vlak voor de boundary opstuit, weet ik het zeker: dappere poging, maar vier. Maar zo is Pietertje niet getrouwd. Hij richt zich op, springt en wordt voor even de 1 meter 92 die hij altijd al had willen zijn. Met een kwikzilveren reflex slaat hij in de lucht de bal terug, vlak voordat deze de boundary gepasseerd zou hebben. Gelijk de winnaar van de PC te Franeker wordt hij op een klaterend applaus getrakteerd. En terecht.

Alderly Edge CC eindigt op 262. Peter belt met Ed. Die heeft zijn eigen nest bevuild en zal niet aansluiten bij het diner in het clubgebouw. Thijs tapet Ted in. Sjaak-Maarten lijkt bezorgd om Pieter en informeert omzichtig hoe het met hem gaat.

De tweede innings start met dubbele cijfers van Pietertje (17), Maarle (23) en Marco (19). Wicketverlies van Ewald en Pieter brengt ons op 77/5. De benodigde run rate is opgelopen tot 11,3. Goed batten van Siardus (44 retired) en Alex (39) maakt er nog een wedstrijd van. Hoe hoog de run rate ook is, we blijven in de buurt. Zeker als Benny (22) een paar rake klappen uitdeelt. Met Dick (2*) en Siardus (voor de tweede keer inderdaad, van tevoren afgesproken) op de mat lijkt een overwinning zelfs nog even mogelijk. Maar nee, dat is te hoog gegrepen. Siardus’ wicket is het laatste dat valt op een andermaal wonderschone cricketdag, 195 is een totaal waarvoor we ons niet hoeven te schamen. Schaamte is sowieso niet meer van deze tijd, hoor ik een van onze topbatsmen zeggen. Maar dat is nog voor de speech waarmee we onze gastheren bedanken.

Dinsdag 9 juli en woensdag 10 juli, India – Nieuw-Zeeland

Wat een wedstrijd. Wel woorden voor, maar heb ze gewogen en te licht bevonden (vrij naar Robert Burger, toen hij zijn afscheid als actief cricketer aankondigde in de kleedkamer van Quick II). Hoe dan ook. De Roosters zijn weer eens op tour geweest. In het 22ste jaar van hun bestaan. Met liefde voor het spel als vertrek- en eindpunt. Altijd. Voor herhaling vatbaar. Ik verheug me nu alweer op volgend jaar. En de jaren daarop.  

 

 

 

 

 

        

Cricket nieuws Overzicht