Rentree Mart blijft niet onopgemerkt: Abhi en Somesh helpen tweede aan ruime overwinning

Quick II won zondag van Olympia. Hieronder verslag.

Ik heb het ook met een ex gehad. Dat ik haar overal in de stad zag lopen, de eerste maand nadat ze het had uitgemaakt. Soms liep ik wel een kwartier achter een driftig doorstappende vrouw – blond haar in een staart, niet al te hip gekleed, een herinnering aan de geur van afwasmiddel achterlatend – aan, om er pas bij de derde, steeds minder terloopse maar wel allengs angstigere blik over haar schouder achter te komen dat het mijn ex helemaal niet was. Eén keer mocht ik een halve dag op het politiebureau doorbrengen, nadat ik al te volhoudend achter een – naar wat later bleek minderjarig – meisje aan was blijven banjeren. Nou ja, mocht. Moest. Maar daar wil ik het hier verder liever niet over hebben. Hoe bont ik het in die tijd ook maakte, nooit was de fata morgana van de oude bekende hardnekkiger dan bij ‘mijn zoon’.

Overal waar ik kwam, zag ik hulpeloos om zich heen kijkende bonenstaken aan voor Mart. Zelfs voor een bij de tegenstander meedoend slungelachtig type, die na zijn derde wide op rij vertwijfeld met de handen door het haar gleed, kreeg ik vaderlijke gevoelens. In het café sloeg ik een wildvreemde, bierdrinkende darter veel te enthousiast op zijn schouder. Op tv meende ik Mart te zien, als deelnemer aan zowel Love als Temptation Island. Bij nader inzien bleken het net iets bredere en stukken minder sympathieke replica’s te zijn. Overal waar ik was, waar ik ook keek, overal zag ik Mart. Maar in werkelijkheid was hij nergens. In elk geval niet meer bij het tweede.

Na verloop van tijd keerde realiteitszin terug. Ik erkende de werkelijkheid, liet haar de kinderhand zijn die mijn Mart-zeepbel uiteen deed spatten. Tot zinnen gekomen leefde ik me uit in het ophalen van herinneren. Niet alleen aan Mart, ook aan zijn ratje, Well Bowled. Maar vooral toch aan Mart (wie probeer ik hier nu voor de gek te houden?).

Ik herinnerde me dat hij vorig jaar nog openingsbowler was van ons eerste en een wicket pakte op het mooiste cricketveld van Nederland. Dat hij na een gedegen voorbereidingsweekend in Deventer de aanval opende op het gras van VCC en dat ik toen als gelegenheidsscorer zeven plusjes op moest schrijven, voordat zijn over echt beginnen kon. Elk nieuw plusje liet een diepere indruk achter. De hattrick die hij bijna bowlde. Dat hij in plaats daarvan zijn over niet mocht afmaken, vanwege een overdosis aan ‘beamers’. De keren dat hij er niet was en ons in gedachten zo bezighield. Maar natuurlijk ook de heroïek op Hercules. En zijn mannenvriendschappen met De Jas en Tor, mogelijk inspiratiebron voor Bert Wagendorp, voordat hij Ventoux schreef. 

Ontelbaar veel herinneringen, maar zelfs die raakten op. En herhalingen begonnen tegen te staan, als de kerstaflevering van Mr. Bean.

‘Ik speel een voetbalwedstrijd uit tegen Duindorp om 10.30 uur. Kan daarna met jullie meedoen als het nodig is. Jullie spelen thuis toch?’

(Mart Spruit)

‘Momenten van geluk komen onverwacht. Het is niet zo dat wij ze grijpen, maar ze grijpen ons.’

(Ashley Montagu, 1905 – 1999)

De wedstrijd dan. Zondagmiddag op Nieuw Hanenburg. We starten een dag en een uur later dan gebruikelijk, op verzoek van tegenstander Olympia. Veel dichte hekken. De lucht boven het kunstgras is in competitie met mijn handen. Wie er meer trilt. Ab en Somesh bellen, niet met elkaar, maar (eerst) naar een vermeend spelende tweede-elftalspeler en (later) in een poging gastspeler vier te porren. Gastspeler twee (Mart) is te laat voor verzamelen, maar dat is ingecalculeerd. Hij speelt eerst een uitwedstrijd met zijn voetbalteam tegen SV Loosduinen, een club waar E. van der Heiden de barcoördinatie doet, ad interim dan. Bob (Burger) vertelt dat hij tot uiterlijk half zes kan spelen, omdat hij moet werken in Lokaal Duinoord. Vlak daarna pakt hij de mooiste vang van zijn leven. In de warming-up. Caroline staat begrijpelijkerwijs niet te trappelen, maar lost toch ons spelersprobleem op. Zij speelt vandaag met haar zoon (Casper, gastspeler één). Gastspeler drie (JJ) memoreert de door zijn neus geboorde stranddag en gaat daarna over tot de orde van de dag. Dat de hoofdleider speelt, is inmiddels regel, geen uitzondering. Er zijn geen umpires. Olympia heeft nog niet gewonnen, maar wel een eigen scorer. Mieke spint garen.

Somesh verliest de toss, we gaan fielden. Vroege wickets, een soevereine vang van Mart. ‘Wonderschoon, zoals hij soms danst’, schrijf ik op Twitter. Bij nader inzien: ik heb hem één keer zien dansen en zo mooi was dat niet. Als een kromgebogen hek dat op het punt staat onder de druk van uitzinnige voetbalsupporters te bezwijken. Geenevasen en Javed brengen bezoekers terug in de wedstrijd: 169/4 na 35/3. Terwijl ik naar binnen loop om de lunch klaar te zetten en kroketten te bakken, neemt Casper (plukte eerder al een vang uit de lucht alsof hij een Petteflet heeft) twee wickets op rij. Somesh volgt zijn voorbeeld en pakt er in totaal zelfs vijf. Na een tergend trage eerste innings – onder andere door het weer, drie waterbreaks en twee in de bosjes geslagen ballen – gaat Olympia met een ongetwijfeld toch wat tegenvallend totaal van 186 (waarvan 38 extra’s) lunchen.

Abhi en Bob openen. Na twee scores van in de twintig is Abhi – één heel specifieke karaktereigenschap die me sterk aan Derk Brouwer doet denken; hij zal dit zelf overigens te allen tijde ontkennen – gebrand op een doorbraak. Aan zijn vorm zal het niet liggen, die is goed. Bob krijgt voor het leuke net iets te veel ballen, maar blijft – soms geholpen door een onthutsend zwak fieldend Olympia – in elk geval staan. Het geïmproviseerde openingspaar wordt vergeleken met Wesley Barresi en Joost van Schelven. Hoe dan ook, de opening van 82 is natuurlijk prima.

Door de entree van Somesh krijgt de run rate vaart. Pieter Groenewald, onze op Pep (stripblad dat voor het eerst verscheen op 6 oktober 1962) gelijkende coach, vertelt met smaak over een nieuw imperium dat hij in Namibië gaat opzetten: autowasserettes (‘Karwaschesch’). We zijn er bijna. Met Abhi op 99* slaat Somesh twee zessen op rij. Even is daar een aarzelende blik, maar alles wordt in der minne geschikt. Abhi maakt een schitterende century, Somesh een brutale halve, Quick II wint met 9 wickets (en 15 overs over) van Olympia en staat inmiddels nog maar één punt achter op koploper Qui Vive III.

Na afloop windt Ab er geen doekjes om, geven spelers van Olympia toe dat ze nooit gedacht hadden te kunnen winnen, krijgt Pieter een cadeau en drink ik bier met Mart. Heel veel mooier kan een weekend niet eindigen.

Komend weekend staan er twee thuiswedstrijden op het programma. Zaterdag tegen VCC II en maandag tegen VOC II. Beide wedstrijden beginnen om 12 uur.

 

 

 

Cricket nieuws Overzicht