Stefan Ekelmans wint ‘Hannibal-Lecter-award’ voor winnende century tegen HBS

Quick II won zaterdag van HBS II. Hieronder verslag. 

Mieke zit bij de kapper. Ze heeft een vast iemand die haar haar doet. Dat doet me denken aan de zin ‘Ik zag haar haar haar kammen’. Die iemand is een vrouw. Anja. Uit de Klimopstraat. Anja kapt drie dagen per week. De overige werkdagen is zij coach. Ze helpt mensen tot de kern te komen door ze buiken van teddyberen open te laten snijden. Haar klantenkring is opmerkelijk divers en veroorzaakt een hoop rommel. Mieke overweegt nog of ze toetreedt tot het gezelschap.

Mieke is niet zichzelf bij de kapper: ze denkt meer dan ze praat. Aan de lach van Ab bijvoorbeeld, die haar op een aangename manier doet rillen, als een bruine huismot. En aan de toekomst van cricket op Quick. Ze heeft er – geheel tegen haar gebruikelijk zonnige kijk op het leven in – een hard hoofd in. Als het op deze manier doorgaat tenminste. Wat dat harde hoofd betreft: Anja heeft haar aangeraden haar haar te wassen met wasverzachter. En dat helpt een beetje.

Maar meer dan alles denkt Mieke aan de bruiloft van haar zoon. Dinsdag is het zover, dan geeft ze haar kind definitief uit handen aan een andere vrouw. Hoewel het een sprookjeshuwelijk dreigt te worden (een greep uit het arrangement: Wibi Soerjadi komt piano spelen en neemt een uitgelezen selectie van zijn Disney-figuren mee, Gerard Klok – de loensende halfbroer van Hans – laat een tomaat verdwijnen op een plek waar de zon weinig bereik heeft), heeft ze er een dubbel gevoel over. Anja knipt laatste restjes twijfel weg.

Tim pakt zijn tas in, handelingen op de automatische piloot waarbij hij terugdenkt aan zijn laatste cricketwedstrijd: een oefenwedstrijd tegen HBS op Nieuw Hanenburg. Natuurlijk was er schaamte na de klapper tegen het reclamebord, maar al snel won de lichamelijke pijn het. Pototsky en Kramer laten zich niet makkelijk opzijzetten, bleek eens temeer. Waar Tim een gat ter grootte van zijn lichaam (net als in de betere tekenfilm) had verwacht, was er nog geen splinter hout van het bord van ‘haute couture hoveniers’ geweken. Daarentegen voelde het bij Tim alsof een fors geschapen houthakker met harde hand een blauwspar in zijn onderrug drukte. Vandaag speelt Tim opnieuw op Nieuw Hanenburg tegen HBS, een wedstrijd met perspectief.

Helse pijnen. Stefans pijngrens wordt opgerekt als een Chinese mannequin. De schouder beheerst zijn leven. Alles is de schouder. Hij doet geen oog dicht ’s nachts. Ligt wakker, kijkt naar de schouders van zijn vriendin en overweegt er één met haar te ruilen, alleen voor deze ene week maar schat. Natuurlijk kan hij niet met I meedoen. En dat hij wel met II meedoet, is ook omdat er met hem al een tekort aan spelers is. Ook dat is cricket op Quick, denkt Stefan tijdens het uur van de wolf: voorafgaand aan de tweede competitiewedstrijd staat een selectieteam met tien man. Gelukkig wil jeugdspeler Kasimir Rispens spelen.  

Dat Quick niet als enige personele problemen heeft, blijkt bij arriveren van HBS II. Rasoel, Robert en Sjoerd versterken gelederen van reservekraaien. Wel zo gezellig. En ook nog eens troostend. Tuna verstoort de rust in kleedkamer 1. Hij verspreidt een lucht waarvoor een gemiddeld romancier een essay nodig heeft om die te omschrijven. Een geopend blik tonijn op olie, vier dagen in de zon laten staan bij tropische temperaturen, daarna afgespoeld in een wc-pot van een willekeurig Gronings studentenhuis, vervolgens met braaksel gemarineerd, in de lucht van te ver doorgekookte spruitjes en bloemkool gestoomd en in het eelt van een 87-jarige oorlogsveteraan gebakken. Zo ruikt hij ongeveer.

Somesh verliest de toss, we gaan fielden. HBS II neemt het heft in handen. Ab attendeert bowlers en fielders op de basisbeginselen van het spel. ‘Niet te hard willen bowlen. Lengte. Ritme. Op het hout staan en dan oplopen. Ontspan.’ Sahil (2/31/8) – over wiens naam de afgelopen week heel even iets te doen was, terwijl ik eerder zijn bowlingactie onder de loep zou nemen – neemt wickets, evenzogoed is HBS bovenliggend en op weg naar een totaal van 260 plus.

Een rugblessure van Tom lijkt Somesh (1/37/8) te beperken in zijn keuzes. En dat zint de skipper van het tweede niet. Als hij iets haat, is het beperkte keuze. Zelfs de schijn ervan maakt hem bokkig. Voor, hoofd en na is voor Somesh allang niet meer genoeg, een verscheidenheid aan tussengerechten is basisbehoefte geworden. Vertaald naar het cricketveld: hij neemt liever tien bowlers mee dan negen. En als het eigenlijk geen bowlers zijn, dan maakt hij het wel van ze.

Het aanzetten van Tim zorgt voor de door Quick zo gewenste doorbraak. Tijdens Tims actie beweegt alles dat kan bewegen. Armen doen boven zijn hoofd een agressieve paringsdans, benen verwarren batsmen tot op het bot. Vijf wickets van de onorthodoxe spinner beperken Kraaien tot een totaal van 208/8. Alleen opener Mason (50) en Robert (44) maken meer runs dan de extra’s (37). Tim komt voor de troepen uit het veld af, roze bal in zijn rechterhand, grijns voor even breder dan Chuffs borstomvang.

Tijdens een solide lunch telt Quicks captain zijn zegeningen. 209 en een vereiste runrate van 5,2 moeten – ondanks een niet al te lange battingside – mogelijk zijn. 260 plus maken was net zo onmogelijk geweest als met Quick I de uitwedstrijd van landskampioen VOC winnen. Abhi en Tim openen. Eerstgenoemde zorgt er met rake klappen voor dat we al snel boven de gewenste runrate zitten. Laatstgenoemde krijgt geen tijd om na te genieten van zijn ‘bowling spell’, maar steunt, kreunt, piept, kraakt. Zafar en Sjoerd (1/24/8) nemen openingswickets en zorgen ervoor dat Stefan en Somesh op de mat komen. Een substantieel partnership – net als vorige week tegen ACC II (105 runs voor het 3de wicket) – is gewenst, nee, meer dan dat, noodzakelijk. Sterspeler en aanvoerder leveren, doen precies dat wat van hen gevraagd wordt. Hoewel. Dat Somesh (24) na 73 gezamenlijke runs uit gaat op de beste bal van de wedstrijd is hem niet te verwijten, maar het zet onze kansen op een positief resultaat wel onder druk.

Dickie Kramer zit tussen de spelers en zorgt voor verstrooiing. Vragen naar de bekende weg betekent in zijn geval dat hij alles wil weten van de scheerdiscipline en het liefdesleven van de jongste spelers. Tuna veert op, Tom en Bob (voor de duidelijkheid: Burger) houden hun troeven achter de hand. Tycho kauwt op de vraag ‘als welk soort cricketer hij zichzelf zou omschrijven, als dat zou moeten’.

Stefan voelt de pijn in zijn schouder zeuren en doet het met wisselende partners (Lucas, Tuna en Tycho verzorgen kortstondige optredens. Tuna schuift zichzelf naar voren in de battingside, omdat hij om 19 uur moet werken. Tycho geeft na zijn innings het antwoord ‘geen’ op de eerder gestelde vraag), maar het hindert niet. Hij ziet de ballen die bowlers op hem af gooien steeds groter: van volgroeide kiwi naar vleestomaat, van middelgrote broccoli naar uit de kluiten gewassen groene kool. Zelfs hinderlijk urgente aandrang vormt geen beletsel. Kort na het bereiken van zijn halve century brengt een sanitaire stop verlichting, waaraan Voltaire een punt kan zuigen.

Op 147/6 verwoordt Abhi mijn gedachten. Kips leverworst is inderdaad niet te vreten. Dus waarom zou je dat liever eten dan ‘gewone leverworst’? En hij zegt nog meer zinnigs. Zoals: ‘Een partnership tot minimaal 180 is welkom’.

Bob en Stefan overtreffen verwachtingen. Stefan wordt op 80 gemist en kijkt daarna niet meer op of om. Bob (10*) kent zijn plek en kwijt zich van zijn taak. Met een oprecht wonderschone century brengt Stefan ons de eerste overwinning van het seizoen. Mieke is euforisch en smeert haar gezicht in met zijn zweet. Ik acteer onverschilligheid en ben uiteraard opgelucht, blij en zelfs trots op een team dat veel voor elkaar overheeft.

Na afloop spreekt oud-international Robert lovende woorden over het batten van Stefan. Wanneer ik hem vertel over ‘de schouder’ haalt de sportarts een Hannibal-Lecter-award uit zijn crickettas. Voor de grootste doorbijter van de dag.

Quick I (winnend van landskampioen VOC), ZAMI 1 (winnend van outsider HCC 3 en met 6 uit 3 nu eigenlijk al landskampioen zaterdag) en ZAMI 2 (verrassend verliezend van Excelsior en zich terdege bewust van een onoverkomelijke achterstand) mengen zich in de strijd. Iedereen wil blijven, mag blijven, moet blijven. Ik zit geramd. Alleen de grijns op Tims gezicht is nog beter op zijn plek.

Aanstaande zaterdag speelt het tweede uit tegen Rood en Wit II, vanaf 12 uur. De scorecard van de wedstrijd tegen HBS II vind je op https://www.arlclub.com/pub/2019/OV_A/2_6.htm.  

 

Cricket nieuws Overzicht